Honorowa Nagroda SARP – nagroda przyznawana od 1966 przez Stowarzyszenie Architektów Polskich polskim architektom, uchodząca za najbardziej prestiżową polską nagrodę architektoniczną[1][2]. Nagrodę przyznaje się za wybitne osiągnięcia w dziedzinie architektury, najczęściej za całokształt działalności, mającej wkład w rozwój polskiej architektury. Równolegle przyznawana jest Nagroda Roku SARP za najlepszy budynek.
Historia
W 1966 Stowarzyszenie Architektów Polskich ustanowiło Honorową Nagrodę. Jej ranga z biegiem lat stale rosła i dziś jest najważniejszą polską nagrodą przyznawaną w dziedzinie architektury, stała się krajowym „Pritzkerem”, ciesząc się wielkim prestiżem[3].
Lista dotychczasowych jej laureatów to historia polskiej architektury współczesnej w pigułce: od klasyków, jak Romuald Gutt, Bohdan Lachert czy Jan Zachwatowicz, przez powojennych modernistów, w trudnych czasach walczących o dobrą architekturę (m.in. Jadwiga Grabowska-Hawrylak, Henryk Buszko, Aleksander Franta, Jerzy Hryniewiecki, Halina Skibniewska, Hanna Adamczewska-Wejchert, Kazimierz Wejchert), po tych, dzięki którym po przełomie 1989 roku polska architektura stała się ważna w Europie (Marek Budzyński, JEMS Architekci, Ryszard Jurkowski, Stefan Kuryłowicz, Andrzej Bulanda, Włodzimierz Mucha)[3][4].
Laureaci Honorowej Nagrody SARP
Osobna strona: Kategoria:Laureaci Honorowej Nagrody SARP.
„(…) za wybitne osiągniecia na polu twórczości, rozumianym jako inspirowanie i prowokowanie do dyskusji, czym jest architektura. Konsekwentna i tytaniczna praca dla najmłodszych po doświadczonych architektów, których inspiruje. W środowisku jest bardzo szanowana i rozpoznawana, a Jej dorobek twórczy pozostanie dla kolejnych pokoleń świadectwem współczesnych rozważań o architekturze i urbanistyce”.