Hongwu

Hongwu
Imię chińskie osobiste
Pismo tradycyjne

元璋

Hanyu pinyin

Yuánzhāng

Imię chińskie świątynne
Pismo tradycyjne

太祖

Hanyu pinyin

Tàizǔ

Imię chińskie pośmiertne
Pismo tradycyjne

高帝

Hanyu pinyin

Gāodì

Nazwisko rodowe chińskie
Pismo tradycyjne

Hanyu pinyin

Zhū

Ilustracja
cesarz Chin
Okres

od 1368
do 1398

Era panowania

Hóngwǔ (洪武)

Poprzednik

Togon Temür (Huizong)

Następca

Jianwen

Dane biograficzne
Dynastia

Ming

Data urodzenia

21 października 1328

Data i miejsce śmierci

24 czerwca 1398
Nankin

Miejsce spoczynku

Mauzoleum Ming Xiaoling

Ojciec

Zhu Shizhen

Matka

Chun

Żona

Xiuying

Multimedia w Wikimedia Commons

Hongwu (ur. 21 października 1328, zm. 24 czerwca 1398) – pierwszy cesarz Chin (1368–1398) z dynastii Ming.

Urodził się jako Zhu Yuanzhang (chiń. 朱元璋) w biednej rodzinie chłopskiej w prowincji Jiangsu w gminie Pei. Ponieważ rodzina głodowała, część rodzeństwa została oddana przez rodziców. Gdy miał 16 lat reszta jego rodziny zginęła w wyniku powodzi Huang He. Znalazł schronienie w klasztorze buddyjskim, który wkrótce musiał opuścić z powodu braku pieniędzy w klasztorze. Następnie podróżował żebrząc o jedzenie. Po trzech latach wrócił do klasztoru, gdzie nauczył się czytać i pisać. W 1352, gdy miał 24 lata, wojska mongolskiej dynastii zburzyły klasztor walcząc z miejscową rebelią, jedną z wielu w Chinach. Zhu przyłączył się do jednej z nich szybko stając się przywódcą dzięki swoim umiejętnościom. Dołączył do powstania czerwonych turbanów, poślubił córkę przywódcy powstania i w 1355, w wieku 27 lat został dowódcą armii chłopskiej. W 1366[1] został wybrany na przywódcę powstania. Dwa lata później, w wyniku zwycięskiego marszu na Pekin sięgnął po koronę cesarską.

W czasie swoich rządów prowadził politykę polepszenia bytu ludu. Wprowadzone zostały spisy w celu równomiernego rozłożenia podatków. Zaległe podatki dotyczące biednych zostały umorzone. Skonfiskowana ziemia arystokracji mongolskiej został rozdzielona między chłopów[2]. Dzięki pracom irygacyjnych rozwijało się rolnictwo. Ułatwiał bezrolnym chłopom posiadanie ziemi. Wprowadził papierowy pieniądz[potrzebny przypis].

Po śmierci pochowano go w mauzoleum Ming Xiaoling koło Nankinu.

Przypisy

  1. Charles P. Fitzgerald: Chiny. Zarys historii kultury. Wyd. I. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1974, s. 438.
  2. Praca zbiorowa Dzieje świata. Chronologiczny przegląd ważniejszych wydarzeń., Warszawa 1990, s.161.

Bibliografia

  • Ilustrowana historia świata, PaolaP. Ravaglia (ilustr.), NeilN. Morris, Warszawa: Przedsiębiorstwo Wydawniczo-Handlowe Arti, 2004, ISBN 83-89725-12-4, OCLC 750022722 .
  • p
  • d
  • e
Dynastia Shun
Południowa dynastia Ming
  • Zhū Yóusōng (1644–1645)
  • Zhū Yùjiàn (1645–1646)
  • Zhū Chángfāng (1645)
  • Zhū Yǐhǎi (1645–1653)
  • Zhū Yùyuè (1646)
  • Zhū Yóuláng (1646–1662)
  • ISNI: 0000000081422512
  • VIAF: 62349118
  • LCCN: n80056911
  • GND: 118998935
  • NDL: 00625010
  • BnF: 12232305f
  • SUDOC: 031025307
  • NLA: 36600399
  • NKC: jx20060714006
  • NTA: 145846539
  • Open Library: OL4320419A
  • J9U: 987007265439005171
  • LNB: 000220024
  • KRNLK: KAC201772973
  • WorldCat: lccn-n80056911
  • Britannica: biography/Hongwu
  • Universalis: hongwu-zhu
  • БРЭ: 4685826
  • NE.se: zhu-yuanzhang
  • Catalana: 0073307
  • DSDE: Zhu_Yuanzhang