Henri-Marie Amanton

Henri-Marie Amanton
Data i miejsce urodzenia

21 października 1822
Villers-les-Pots

Data śmierci

12 października 1869

Delegat apostolski w Mezopotamii, Kurdystanie i Armenii Mniejszej
Okres sprawowania

1860–1865

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

dominikanie

Nominacja biskupia

10 marca 1857

Sakra biskupia

29 marca 1857

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

29 marca 1857

Miejscowość

Rzym

Miejsce

bazylika św. Sabiny w Rzymie

Konsekrator

kard. Clément Villecourt

Współkonsekratorzy

Marie-Laurent Trioche,
Gaetano Bedini

Współkonsekrowani biskupi
Georges Darboy 1859
Jean-Marie Bécel 1866
Neale MacCabe CM 1868

Henri-Marie Amanton OP (ur. 21 października 1822 w Villers-les-Pots, zm. 12 października 1869) – francuski duchowny rzymskokatolicki, dominikanin, arcybiskup, dyplomata papieski.

Biografia

10 marca 1857 papież Pius IX mianował go administratorem apostolskim archidiecezji bagdadzkiej (której ówczesnym arcybiskupem był Marie-Laurent Trioche) i isfahańskiej (wówczas wakującej) oraz biskupem in partibus infidelium arcadiopolitańskim. 29 marca 1857 w bazylice św. Sabiny w Rzymie przyjął sakrę biskupią z rąk kardynała-prezbitera San Pancrazio Clémenta Villecourta. Współkonsekratorami byli arcybiskup bagdadzki Marie-Laurent Trioche oraz sekretarz Świętej Kongregacji Rozkrzewiania Wiary abp Gaetano Bedini.

25 maja 1860 został dodatkowo wyznaczony delegatem apostolskim w Mezopotamii, Kurdystanie i Armenii Mniejszej. W tym samym roku sprzeciwił się wyświęceniu przez chaldejskiego patriarchę Babilonu Józefa VI Audo Tomasza Rokosa na biskupa dla indyjskich katolików obrządku malabarskiego, co patriarcha zignorował (rok później patriarcha pokajał się przed papieżem i odwołał Rokosa). Sprzeciw abpa Amantona wspomniał papież Pius IX w encyklice Quae In Patriarchatu z 1876, wydanej z powodu kolejnych święceń biskupich bez mandatu papieskiego dokonanych przez patriarchę Józefa VI Audo[1].

11 marca 1865 otrzymał arcybiskupstwo in partibus infidelium Theodosiopolis. Urząd delegata apostolskiego sprawował do 27 marca 1865.

Przypisy

  1. ↑ Quae In Patriarchatu. vatican.va. [dostęp 2019-07-05]. (wł.).

Bibliografia

  • Henri-Marie Amanton [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2019-07-05]  (ang.).
  • Archbishop Benedict Planchet. GCatholic. [dostęp 2019-07-05]. (ang.).
  • p
  • d
  • e
Delegaci apostolscy w Mezopotamii, Kurdystanie i Armenii Mniejszej
  • Marie Laurent Trioche (1837–1848)
  • Antonino Merciai OP (1848–1850)
  • Benoit Planchet SI (1853–1859)
  • Henri-Marie Amanton OP (1860–1865)
  • Nicolás Castells OFMCap (1866–1871)
  • Zaccaria Fanciulli OFMCap (1871–1873)
  • Eugène Louis Marie Lion OP (1874–1883)
  • Henri Victor Altmayer OP (1884–1902)
  • François Désiré Jean Drure OCD (1904–1917)
  • François Berré OP (1922–1929)
  • Antonin-Fernand Drapier OP (1929–1936)
Delegaci apostolscy w Iraku
  • Georges Marie Joseph Hubert Ghislain de Jonghe d’Ardoye MEP (1938–1947)
  • Armand Etienne M. Blanquet du Chayla OCD (1948–1964)
  • Paul-Marie-Maurice Perrin (1965–1966)
Nuncjusze apostolscy w Iraku