Girolamo Mercuriale

Girolamo Mercuriale

Hieronymus Mercurialis

Girolamo Mercuriale
Data i miejsce urodzenia	30 września 1530 r. Forlì
Data i miejsce śmierci	13 listopada 1606 r. Forlì
Tytuł naukowy	profesor medycyny
Multimedia w Wikimedia Commons

Girolamo Mercuriale, Hieronymus Mercurialis^[1] (ur. 30 września 1530 r. w Forlì, zm. 13 listopada 1606 r. tamże) – włoski lekarz, prekursor pediatrii, dermatologii i medycyny sportowej.

Życiorys

Urodził się 30 września 1530 r. w Forlì^[1]. Ukończył studia w zakresie medycyny^[2] na uniwersytetach w Bolonii i Pawii^[2][3][4], a w 1555 r. uzyskał doktorat. Następnie osiadł w rodzinnym Forli, a później przeniósł się do Rzymu, gdzie w 1562 r. znalazł się pod patronatem kardynała Alessandro Farnese^[5]. Mercuriale spędził w Rzymie 7 lat, zajmując się praktyką medyczną i wykładaniem medycyny. Podczas pobytu nawiązał kontakty z wpływowymi osobistościami i uzyskał wolny dostęp do tamtejszych zasobnych bibliotek, z czego chętnie korzystał. Dzięki temu miał możliwość studiowania greckiej i rzymskiej literatury klasycznej i medycznej^[5]. Utrzymywał również szerokie kontakty z humanistami: filologami, architektami i artystami, zainteresowanymi starożytną kulturą materialną i społeczną^[6]. Bazując na przestudiowanym przez siebie dorobku starożytnych^[5], napisał swoje dzieło De arte gymnastica, która traktowało o starożytnych sportach oraz poradach zdrowotnych^[6]. Dzięki poświęceniu dużej ilości miejsca podstawom fizjoterapii, jest uważana za pierwsze dzieło traktujące o medycynie sportowej^[5].

Dzięki swojej publikacji Mercuriale szybko zyskał rozgłos, co pozwoli mu otrzymać propozycję przeprowadzki do Padwy, co nastąpiło w 1569 r.^[5], kiedy objął posadę na tamtejszym uniwersytecie (1569-1587)^[6]. W tym okresie nadal zajmował się tłumaczeniem i interpretacją dzieł Hipokratesa. Bazując na dorobku starożytnych medyków, opublikował pracę poświęconą dermatologii^[5] De Morbis Cutaneis, et Omnibus Corporis Humani Excrementis Tractatus (1572 r.). De Morbis (...) jest uważana za pierwszą publikację poświęconą tej dziedzinie medycyny. W swoim dziele zaproponował podział chorób dermatologicznych na dermatozy głowy (grzybice) i dermatozy pozostałych obszarów ciała (liszaje), które dalej dzielił według ich morfologii, barwy, budowy i wielkości^[7]. Praca ta nie tylko opisywała leczenie schorzeń dermatologicznych, ale też opisywała zagadnienia funkcji wydzielniczych powłok skórnych i ich powiązań z patofizjologią. W swoim opisie bazował w sporej części na własnych konkluzjach swoich obserwacji, ale też odwoływał się do twierdzeń Hipokratesa i Galena^[5].

Ponadto Mercuriale miał wkład w pediatrię (jest uważany za prekursora pediatrii)^[1], położnictwo, okulistykę i inne dziedziny medyczne, w których bazował na własnych obserwacjach i adaptacji starożytnej wiedzy^[5].

W 1576 r. weneckie władze ściągnęły Mercurialego, by wraz innym profesorem medycyny, Girolamo Capodivaccą, zajmował się zwalczeniem epidemii w Wenecji. Jako że obaj zgodzili się, że choroba nawiedzająca miasto nie była zakaźna, zniesiono kwarantanny i inne restrykcje, jednak zachorowalność gwałtownie wzrosła, co mocno zaszkodziło ich reputacjom. Swoje spostrzeżenia na temat tej epidemii opisał w pracy De pestilentia (1577 r.). Mercuriale pozostał w Padwie 10 kolejnych lat^[5], po czym został profesorem uniwersytetów Bolonii (1587-1592) i Pizie (1592-1606)^[6]. W 1606 r. wrócił do rodzinnego Forli, gdzie zmarł po kilku miesiącach^[5] 13 listopada 1606 r.^[1]

Autor przeszło 20 publikacji wydanych drukiem^[6], m.in. bazujących na dorobku Hipokratesa i Galena^[1]. Na podstawie jego wykładów jego uczeń Jan Chrościejewski opracował w 1583 r. publikację o chorobach dzieci^[1].

Przypisy