Gioacchino di Giacomo Torriani da Venezia
Data i miejsce urodzenia | 1417 Wenecja |
Data i miejsce śmierci | 1 sierpnia 1500 Rzym |
Generał zakonu dominikanów |
Okres sprawowania | 1487–1500 |
|
Wyznanie | katolicyzm |
Kościół | rzymskokatolicki |
Inkardynacja | dominikanie |
Śluby zakonne | nieznana |
Gioacchino di Giacomo Torriani da Venezia (ur. 1417 w Wenecji, zm. 1 sierpnia 1500 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, dominikanin, 36. generał zakonu dominikańskiego, inkwizytor.
O jego dzieciństwie i wczesnej młodości wiadomo jedynie, że wstąpił do zakonu dominikanów i uczył się filozofii w weneckiej szkole Paolo della Pergolla. W latach 1450–1453 studiował teologię w weneckim konwencie dominikańskim Santi Giovanni e Paolo. Od 1453 przez trzy lata był mistrzem studiów w studium generalnym w konwencie św. Augustyna w Padwie. Od 1456 był członkiem fakultetu teologicznego Uniwersytetu Padewskiego. 22 lutego 1459 uzyskał tytuł Mistrza (Magistra) Teologii. Od 1461 prowadził wykłady z metafizyki na wydziale sztuk uniwersytetu padewskiego i pełnił funkcję regenta studium generalnego w padewskim konwencie św. Augustyna. W latach 1465–1469 i ponownie 1475–1476 był przeorem klasztoru Santi Giovanni e Paolo w Wenecji. W latach 1474–1477 (z kilkumiesięczną przerwą w 1475) sprawował funkcję inkwizytora Vicenzy. Został zdymisjonowany z tej funkcji przez papieża Sykstusa IV, który 14 października 1477 zarządził, że odtąd w okręgu Vicenzy urząd inkwizytorski będą sprawować franciszkanie, a nie jak dotychczas dominikanie.
W latach 1479–1482 Joachim Torriani był prowincjałem dominikańskiej prowincji zakonnej Lombardii Dolnej (północno-wschodnie Włochy), zwanej oficjalnie Prowincją Świętego Dominika. Podczas obrad kapituły generalnej zakonu w Wenecji w 1487 został wybrany generałem całego zakonu dominikańskiego i pełnił tę funkcję aż do śmierci trzynaście lat później.
Torriani był członkiem trybunału papieskiego, który w 1498 skazał na śmierć florenckiego dominikanina Girolamo Savonarolę, oskarżonego o herezję i o dążenie do schizmy z powodu krytykowania papieża Aleksandra VI za niemoralne życie.
Bibliografia
- Michael Tavuzzi: Renaissance Inquisitors. Dominican Inquisitors and Inquisitorial Districts in Northern Italy, 1474–1527. Leiden – Boston: BRILL, 2007, s. 229–230. ISBN 978-90-04-16094-1.
|
- Obediencja awiniońska
- Elias Raymond (1380–1389)
- Niccolò da Troia (1391–1393)
- Mikołaj z Valladolid (1394–1397)
- Jean de Puinoix (1397–1418)
|
- Tommaso Paccaroni (1401–1414)
- Leonardo Dati (1414–1425)
- Barthélémy Texier (1426–1449)
- Pierre Rochin (1450)
- Guido Flamochet (1451)
- Marcial Auribelli (1453–1462)
- Corrado da Asti (1462–1465)
- Marcial Auribelli (1465–1473)
- Leonardo Mansueti (1474–1480)
- Salvo Cassetta (1481–1483)
- Bartolomeo Commazio (1484–1485)
- Barnaba Sansoni (1486)
- Gioacchino Torriani (1487–1500)
- Vincenzo Bandello (1501–1506)
- Jean Clérée (1507)
- Tommaso de Vio zwany Kajetanem (1508–1518)
- García de Loaysa (1518–1524)
- Francesco Silvestri (1525–1528)
- Paolo Butigella (1530–1531)
- Jean du Feynier (1532–1538)
- Agostino Recuperati (1539–1540)
- Albert de las Casas (1542–1544)
- Francesco Romeo (1546–1552)
- Stefano Usodimare (1553–1557)
- Vincenzo Giustiniani (1558–1570)
- Serafino Cavalli (1571–1578)
- Paolo Constabile (1580–1582)
- Sisto Fabri (1583–1589)
- Ippolito Maria Beccaria (1589–1600)
- Jerónimo Xavierre (1601–1607)
- Agostino Galamina (1608–1612)
- Serafino Secchi (1612–1628)
- Niccolò Ridolfi (1629–1642)
- Tommaso Turco (1644–1649)
- Giovanni Battista Marini (1650–1669)
- Juan Tomás de Rocaberti (1670–1677)
- Antonio de Monroy (1677–1686)
- Antoine Cloche (1686–1720)
- Agostino Pipia (1721–1725)
- Tomás Ripoll (1725–1747)
- Antoine Bremond (1748–1755)
- Juan Tomás de Boxadors y Sureda de San Martín (1756–1777)
- Baltazar de Quinones (1777–1798)
- Pio Giuseppe Gaddi (1806–1814) wikariusz generalny zakonu w latach 1798–1806 oraz 1814–1819
- Joaquín Briz (1825–1831)
- Francesco Ferdinando Jabalot (1832–1834)
- Benedetto Maurizio Olivieri (1834–1835)
- Tommaso Giacinto Cipolletti (1835–1838)
- Angelo Domenico Ancarani (1838–1844)
- Vincenzo Aiello (1844–1850)
- Alexandre Vincent Jandel (1855–1872) wikariusz generalny zakonu 1850–1855
- 1873–1879 Giuseppe M. Sanvito był wikariuszem generalnym zakonu
- José María Larroca (1879–1891)
- Andreas Frühwirth (1891–1904)
- Bł. Jacek Maria Cormier (1904–1916)
- Ludwig Theissling (1916–1925)
- Bł. Bonaventura García de Paredes (1926–1929)
- Martin-Stanislas Gillet (1929–1946)
- Manuel Suárez (1946–1954)
- Michael Browne (1955–1962)
- Aniceto Fernández (1962–1974)
- Vincent de Couesnongle (1974–1983)
- Damian Byrne (1983–1992)
- Timothy Radcliffe (1992–2001)
- Carlos Azpíroz Costa (2001–2010)
- Bruno Cadoré (2010–2019)
- Gerard Timoner (od 2019)
|