Franciszek Jop

Franciszek Jop
ilustracja
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

8 października 1897
Słupia Stara

Data i miejsce śmierci

23 września 1976
Opole

Biskup diecezjalny opolski
Okres sprawowania

1972–1976

Administrator apostolski w Opolu
Okres sprawowania

1967–1972

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

29 sierpnia 1920

Nominacja biskupia

24 października 1945

Sakra biskupia

19 maja 1946

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

19 maja 1946

Konsekrator

Jan Kanty Lorek

Współkonsekratorzy

Czesław Kaczmarek
Franciszek Sonik

Konsekrowani biskupi
Antoni Adamiuk 5 lipca 1970
Współkonsekrowani biskupi
Bolesław Kominek 10 października 1954
Piotr Gołębiowski 28 lipca 1957
Karol Wojtyła 28 września 1958
Walenty Wójcik 2 lutego 1961
Paweł Latusek 11 lutego 1962
Tadeusz Szwagrzyk 7 lutego 1965
Józef Marek 27 grudnia 1973

Franciszek Jop (ur. 8 października 1897 w Słupi Starej, zm. 23 września 1976 w Opolu) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy sandomierski w latach 1946–1952, wikariusz kapitulny archidiecezji krakowskiej w latach 1952–1956, delegat Prymasa Polski z uprawnieniami biskupa rezydencjalnego w Opolu w latach 1956–1967, administrator apostolski w Opolu w latach 1967–1972, biskup diecezjalny opolski w latach 1972–1976.

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Jego ojcem był Jan Jop, a matką Rozalia Karbowniczek[1]. Studiował w Sandomierzu, gdzie 29 sierpnia 1920 przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Mariana Ryxa. Kontynuował studia w Warszawie i Rzymie. Pracował w kurii biskupiej w Sandomierzu, w 1943 otrzymał godność kanonika kapituły katedralnej.

24 października 1945 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji sandomierskiej ze stolicą tytularną Daulia. Sakry udzielił mu 19 maja 1946 biskup Jan Kanty Lorek. 26 kwietnia 1951 został wyznaczony na rządcę części archidiecezji wrocławskiej z siedzibą w Opolu, ale nie mógł objąć obowiązków wobec sprzeciwu władz państwowych. W czasie internowania biskupa Eugeniusza Baziaka w latach 1952–1956 zarządzał archidiecezją krakowską jako wikariusz kapitulny. 1 grudnia 1956 został delegatem prymasa Polski w Opolu z uprawnieniami biskupa rezydencjalnego. Ingres do prokatedry opolskiej odbył 16 grudnia 1956. 25 maja 1967 został mianowany administratorem apostolskim ad nutum Sanctae Sedis w Opolu, a 28 czerwca 1972 – pierwszym biskupem diecezjalnym diecezji opolskiej, utworzonej przez papieża Pawła VI.

Brał udział we wszystkich sesjach soboru watykańskiego II[2], w Polsce koordynował reformy liturgiczne soboru. Wchodził w skład Rady Głównej Episkopatu Polski. Zasłużył się dla rozwoju życia narodowego i religijnego na Opolszczyźnie. Udzielił święceń kapłańskich m.in. późniejszemu biskupowi opolskiemu Alfonsowi Nossolowi, a sakry biskupiej Antoniemu Adamiukowi (biskupowi pomocniczemu opolskiemu). Był również współkonsekratorem biskupa Karola Wojtyły.

Przypisy

  1. M. Pater: Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku. Katowice: 1996, s. 154.
  2. B. Bejze: Sobór Watykański II. W: Z. Pawlak (red.): Katolicyzm A-Z. Wyd. III. Łódź: 1989, s. 419. ISBN 83-850-22-03-1.

Bibliografia

  • Nitecki P.: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 2000, kol. 185–186. ISBN 83-211-1311-7.
  • Nota biograficzna Franciszka Jopa na stronie diecezji sandomierskiej (arch.). [dostęp 2015-02-02].

Linki zewnętrzne

  • Franciszek Jop [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-12-16]  (ang.).
  • p
  • d
  • e
Biskupi diecezjalni
Biskupi pomocniczy
  • p
  • d
  • e
Biskupi diecezjalni
  • Franciszek Jop (1956–1967 delegat prymasa, 1967–1972 adm. apost.)
  • Franciszek Jop (1972–1976)
  • Alfons Nossol (1977–2009)
  • Andrzej Czaja (od 2009)
Biskupi pomocniczy
  • ISNI: 0000000108922868
  • VIAF: 42644105
  • LCCN: nb2008014359
  • GND: 119258307
  • PLWABN: 9810538712905606
  • NUKAT: n01014848