Forugh Farrochzad

Forugh Farrochzad

‏فروغ فرخزاد‎

Forugh Farrochzad
Data i miejsce urodzenia	5 stycznia 1935 Teheran
Data i miejsce śmierci	13 lutego 1967 Tafresz
Narodowość	irańska
Język	perski
Dziedzina sztuki	poezja
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Forugh Farrochzad (pers. ‏فروغ فرخزاد‎ ur. 5 stycznia 1935^[1] w Teheranie^[2], zm. 13 lutego 1967^[3] w Tafreszu^[4]) – irańska poetka.

Życiorys

Miała sześcioro rodzeństwa, była trzecim dzieckiem pułkownika i gospodyni domowej^[2]. Uczęszczała do koedukacyjnej szkoły podstawowej, następnie uczyła się w szkole średniej, gdzie kształciła się z zakresu malarstwa i krawiectwa^[5].

Poślubiła satyryka i rysownika^[6], Parwiza Szapura(inne języki) w wieku 16 lat^[2]. Mieli jednego syna Kamiara i rozwiedli się po dwóch latach związku w 1954 roku^[2]. Po rozstaniu ojciec otrzymał pełnię praw do opieki nad dzieckiem, co negatywnie wpłynęło na psychikę matki – była przez miesiąc leczona w klinice psychiatrycznej^[6].

Odbyła kilkumiesięczną podróż po Europie w 1958 roku^[2]. Po powrocie do Iranu rozpoczęła pracę w studiu filmowym Golestan, początkowo jako sekretarka, następnie jako pisarka i tłumaczka^[2]. Adoptowała Hosseina Mansouriego z Azerbejdżanu^[2].

Bernardo Bertolucci przeprowadził z nią wywiad i nagrał o niej krótki film w 1963 roku^[2].

Zginęła w wypadku samochodowym^[2]. Została pochowana w Teheranie na cmentarzu Zahir-od-Dowleh(inne języki)^[7].

Twórczość

Jej pierwszy tomik poezji ukazał się, gdy miała 17 lat, w 1955 roku; był odebrany negatywnie przez konserwatystów jako feministyczny^[2]. W 1963 roku nagrała film dokumentalny o trędowatych z Tabrizu, który nagrodzono na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Oberhausen^[2].

Zostawiła zbiór pięciu tomów poezji, kilka rozproszonych wierszy i jedno opowiadanie oraz książkę podróżniczą, kilka tekstów krytycznych, dwa niepublikowane scenariusze i wypowiedź na temat współczesnej poezji^[6].

Do dziś jednak jej twórczość cieszy się dużym zainteresowaniem^[2]. Jej poezja jest porównywana do dokonań Sylvii Plath^[5]. Dużo wierszy jest poświęconych tematyce miłosnej, jednak jej teksty mają także wymiar filozoficzny i egzystencjalny^[1]. Częstymi motywami pojawiającymi się w jej wierszach są lustro i okno^[1].

Jej twórczość była tłumaczona na wiele języków świata^[2]. Po irańskiej rewolucji islamskiej część jej dzieł została zakazana w ojczyźnie^[2].

Publikacje książkowe

• Jeniec(inne języki) (Asir اسیر)^[6] (1955)^[1]
• Mur(inne języki) (Diwâr دیوار)^[6] (1956)^[1]
• Bunt(inne języki) (Esjân عصیان)^[6] (1958)^[1]
• Powtórne narodziny(inne języki) (Tawallodi digar تولدی دیگر)^[6] (1964)^[1]
• Uwierzmy w nadejście pory chłodów(inne języki) (Imân bijâwarim be âqâz-e fasli sard ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد)^[6] (pośmiertnie, 1967)^[1]

Przypisy