Fluorek cezu

Fluorek cezu

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) konst. fluorek cezu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	CsF
Masa molowa	151,90 g/mol
Wygląd	białe, higroskopijne kryształy[1], bezwonne[2]
Identyfikacja
Numer CAS	13400-13-0
PubChem	25953
InChI InChI=1S/Cs.FH/h;1H/q+1;/p-1 InChIKey XJHCXCQVJFPJIK-UHFFFAOYSA-M
Właściwości Gęstość 4,64 g/cm³[1]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie 5730 g/kg[1] w innych rozpuszczalnikach rozpuszczalny w metanolu; nierozpuszczalny w pirydynie i dioksanie[1] Temperatura topnienia 703 °C[1]
Budowa Układ krystalograficzny regularny[1] Moment dipolowy 7,884 ± 0,0001 D[3]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2015-08-10] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Niebezpieczeństwo Zwroty H H301+H311+H331, H315, H318, H361f, EUH032 Zwroty P P201, P280, P301+P310+P330, P305+P351+P338+P310, P403+P233 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[4] 0 3 0   Temperatura zapłonu nie dotyczy[2] Numer RTECS FK9650000
Podobne związki
Inne aniony	CsCl, CsBr, CsI
Inne kationy	LiF, NaF, KF, RbF
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Fluorek cezu, CsF – nieorganiczny związek chemiczny, sól cezu i kwasu fluorowodorowego. Jest to bezbarwne, higroskopijne, krystaliczne ciało stałe dobrze rozpuszczalne w rozpuszczalnikach polarnych. Jest solą silnej zasady i słabego kwasu, jego roztwory wodne wykazują odczyn zasadowy. Wiązanie Cs−F ma silny charakter jonowy; jest połączeniem dwóch pierwiastków o jednej z największych różnic elektroujemności (Cs: 0,79; F: 3,98 w skali Paulinga). W reakcji z mocnymi kwasami wydziela toksyczny fluorowodór.

Otrzymywanie

Bezwodny fluorek cezu otrzymywany jest przez osuszenie produktów reakcji fluorowodoru z wodorotlenkiem bądź węglanem cezu.

Zastosowanie

Jest używany do usuwania grup sililowych ze związków organicznych^[5]. Ponadto jest używany w reakcjach jako słaba zasada, np. w kondensacji Knoevenagla^[6].

Kryształy CsF dobrze przepuszczają dalekie promieniowanie podczerwone i są wykorzystywane jako nośniki próbek w spektroskopii IR.

Przypisy

Bibliografia

• David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, ISBN 978-1-4200-9084-0  (ang.).