Filip Kaczmarek

Filip Kaczmarek

Filip Kaczmarek (2010)
Data i miejsce urodzenia	22 listopada 1966 Poznań
Zawód, zajęcie	polityk, nauczyciel akademicki
Alma Mater	Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Stanowisko	przewodniczący Niezależnego Zrzeszenia Studentów (1991–1992), poseł na Sejm I kadencji (1991–1993), poseł do Parlamentu Europejskiego VI i VII kadencji (2004–2014)
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Filip Andrzej Kaczmarek (ur. 22 listopada 1966 w Poznaniu) – polski polityk i nauczyciel akademicki, doktor habilitowany nauk społecznych, poseł na Sejm I kadencji (1991–1993), deputowany do Parlamentu Europejskiego VI i VII kadencji (2004–2014), prezes Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.

Życiorys

W 1991 ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Adama Mickiewicza. Był przewodniczącym Niezależnego Zrzeszenia Studentów na UAM, na początku 1990 stał na czele studentów, którzy zajęli gmach Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Poznaniu z żądaniem przekazania go na potrzeby uczelni^[1]. W latach 1991–1992 pełnił funkcję przewodniczącego NZS na szczeblu krajowym^[2]. Należał do Stowarzyszenia „Młodzi Liberałowie”, a następnie do Stowarzyszenia „Młodzi Demokraci”.

Od 1990 należał do Kongresu Liberalno-Demokratycznego, z ramienia którego w latach 1991–1993 był posłem I kadencji. W wyborach w 1993 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję z listy KLD^[3], który nie przekroczył progu wyborczego. Od 1994 należał do Unii Wolności, w 2001 przystąpił do Platformy Obywatelskiej. Od 2010^[4] do 2015 przewodniczył PO w Poznaniu.

Od 1993 do 1995 pracował w „Głosie Wielkopolskim”, w latach 1995–1996 w TVP w Warszawie^[5], a od 1997 do 2002 w poznańskim oddziale Telewizji Polskiej^[5]. Współautor scenariusza serialu dokumentalnego Dzieje kultury polskiej^[6]. W latach 1998–2002 sprawował mandat radnego i funkcję wiceprzewodniczącego rady miasta w Poznaniu. Od 2003 do 2004 był pierwszym dyrektorem Biura Funduszy Europejskich w Urzędzie Miasta Poznania^[5].

W 2005 na podstawie rozprawy zatytułowanej Założenia programowe i działalność Kongresu Liberalno-Demokratycznego (1990–1994) w Instytucie Nauk Politycznych i Dziennikarstwa UAM doktoryzował się w zakresie nauk o polityce^[7]. W 2018 na tym samym uniwersytecie uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk społecznych^[7]. W latach 2005–2012 był adiunktem w Wyższej Szkole Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w Poznaniu. Później został adiunktem w Katedrze Publicystyki Ekonomicznej i Public Relations Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu^[8]. W 2019 objął stanowisko profesora nadzwyczajnego tej uczelni^[9].

W wyborach europejskich w 2004 został wybrany do PE, pracował w Komisji Rozwoju i Komisji Handlu Zagranicznego. W wyborach w 2009 skutecznie ubiegał się o reelekcję^[10]. Został członkiem grupy Europejskiej Partii Ludowej (w tym jej prezydium), pracował m.in. w Komisji Rozwoju. W 2009^[11] i w 2013^[12] uznany został za najbardziej pracowitego europosła (MEP Awards) w kategorii rozwój. Od 2012 do 2014 był w PE przewodniczącym Delegacji do spraw stosunków z Białorusią^[13]. W 2014 nie ubiegał się o reelekcję. W 2018 kandydował do sejmiku wielkopolskiego; mandat radnego przypadł mu po wyborze Joanny Jaśkowiak w 2019 do Sejmu^[14]. W 2020 został wybrany przewodniczącym Komisji Edukacji i Nauki^[15]. Był inicjatorem ustanowienia Nagrody Naukowej Samorządu Województwa Wielkopolskiego^[16]. W 2022 powołany do zespołu doradców przy Komisji Spraw Zagranicznych i Unii Europejskiej Senatu RP^[17].

W 2018 został sekretarzem generalnym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk^[18], a w 2020 wybrano go na prezesa PTPN^[19]. Z racji objęcia tej funkcji wszedł w skład Kolegium Rektorów Miasta Poznania^[20]. Powołany w skład Kolegium Redakcyjnego „Kroniki Miasta Poznania”^[21], Rady Muzeum przy Muzeum Początków Państwa Polskiego w Gnieźnie^[22] oraz Rady Programowej Centrum Turystyki Kulturowej TRAKT^[23].

Odznaczenia

W 2014 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi^[24], w 2016 Krzyżem Wolności i Solidarności^[25][26], a w 2017 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[27].

Publikacje

• Współpraca rozwojowa Unii Europejskiej – teoria i praktyka (współredaktor pracy zbiorowej z Adamem Jaskulskim), Wydawnictwo Naukowe WNPiD UAM, Poznań 2014.
• Dylematy polityki rozwojowej Unii Europejskiej wobec Afryki Subsaharyjskiej w latach 2000–2015, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu, Poznań 2018.
• Kronika Miasta Poznania. Radojewo i Morasko (redaktor prowadzący), Wydawnictwo Miejskie Posnania, Poznań 2022.
• 165 lat Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Sprawozdanie Zarządu z działalności Towarzystwa: nr 14: za okres 23 czerwca 2020 r. – 29 czerwca 2023 r. (redaktor), Wydawnictwo Miejskie Posnania, Poznań 2023.
• Jubileusz 165-lecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (współredaktor pracy zbiorowej z Norbertem Delestowiczem), Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Poznań 2023.

Przypisy

Bibliografia

• Filip Kaczmarek [online], europarl.europa.eu [dostęp 2020-08-22] .
• Filip Kaczmarek [online], sejm.gov.pl [dostęp 2011-11-16] .

Linki zewnętrzne

• Dr hab. Filip Andrzej Kaczmarek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-09-16] .
• FilipF. Kaczmarek FilipF., Dylematy polityki rozwojowej Unii Europejskiej wobec Afryki Subsaharyjskiej w latach 2000–2015, Poznań: Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu, 2018, ISBN 978-83-7417-959-1 [zarchiwizowane 2021-09-10] .brak strony (książka)