Epitrachelion
Epitrachelion (gr. ἐπιτραχήλιον – wokół/na-szyjnik, cs. jepitrachił) – szata liturgiczna w obrządkach bizantyjskich oraz wielu innych obrządkach wschodnich, odpowiednik rzymskiej stuły, używana do sprawowania liturgii przez prezbiterów (księży) i biskupów.
Zdobiony jest haftem ornamentalnym, przeważnie z siedmioma krzyżami, symbolizującymi siedem sakramentów, dary Ducha Świętego oraz pełnię łaski. Podobnie jak stuła, jest symbolem łaski kapłaństwa. Historycznie odpowiednikiem epitrachilionu jest diakoński orarion – w obu przypadkach szata zakładana jest wokół szyi (orarion podobnie jak stuła zakończony jest dwoma końcami zwisającymi w dół)[1][2].
Podczas nałożenia epitrachelionu kapłan odmawia modlitwę[potrzebny przypis]:
- Błogosławiony Bóg, który przelewa swoją Łaskę na kapłanów swoich jak wyborny olejek, który spływa na brodę – brodę Aarona, który spływa na brzeg jego szaty.
Przypisy
Linki zewnętrzne
- gerontikon.pl Symbolika szat liturgicznych – kapłan i diakon
- p
- d
- e
Liturgia kościołów wschodnich
| Szaty liturgiczne | |
|---|---|
| Paramenty liturgiczne | |
| Księgi liturgiczne |
|
- Britannica: topic/epitrachelion
