Dzwonek jednostronny : Morfologia, Biologia i ekologia, Zastosowanie, Przypisy Wikipedia, wolna encyklopedia

Dzwonek jednostronny

Systematyka^[1]^[2]

Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

Nadgromada

Gromada

Podgromada

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

dzwonkowate

Rodzaj

dzwonek

Gatunek

dzwonek jednostronny

Nazwa systematyczna

Campanula rapunculoides L.
SP.Pl.2:165 1753

Multimedia w Wikimedia Commons

Dzwonek jednostronny, dzwonek rapunkokształtny (Campanula rapunculoides L.) – gatunek rośliny z rodziny dzwonkowatych (Campanulaceae Juss.), rozpowszechniony w całej Europie oraz na obszarach Azji o umiarkowanym klimacie^[3]. W Polsce pospolity.

Morfologia

Pokrój: Roślina zielna z czołgającym się kłączem, o wysokości 30–120 cm. Tworzy rozłogi.
Łodyga: Tępo czterokanciasta, pojedyncza, krótko owłosiona.
Liście: Dolne podłużnie sercowate (często zaschnięte w chwili kwitnienia), długoogonkowe, łodygowe jajowatolancetowate, skrętoległe. Na spodniej stronie są zielone i krótko owłosione. Przysadki wyraźnie zmniejszające się ku górze łodygi.
Kwiaty: Jasnofioletowe (rzadko białe) lub błękitnofioletowe o długości 2–3 cm, zebrane w jednostronne 1–3 kwiatowe grono. Są zwisające. Korona lejkowatodzwonkowata, pięć ząbków wciętych do połowy ich długości. Działki kielicha odstające. Pomiędzy działkami kielicha brak wyrostków.
Owoc: Torebka otwierająca się 5 otworkami u nasady.

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do lipca. Porasta miejsca trawiaste, suche wzgórza, łąki, zarośla na glebach gliniastych, dosyć zasobnych w azot. Występuje też na polach uprawnych jako chwast. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny i wyróżniający dla All. Geranion sanguinei^[4].

Zastosowanie

Bywa uprawiany jako roślina ozdobna, szczególnie nadająca się do ogrodów naturalistycznych^[5]. W Polsce jest w pełni mrozoodporny (strefy mrozoodporności 4-10^[5]). Z łatwością rozmnnaża się poprzez kłącza; z tego też względu należy kontrolować jego rozwój, by nie zachwaścił ogrodu^[5]. Rozmnaża się go przez podział wczesną wiosną lub pod koniec sierpnia, po przekwitnięciu. Najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym lub lekko zacienionym.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-14] (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-07-20].
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
↑ ^a ^b ^c GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .