Dowództwo Połączonych Sił Sojuszniczych Europy Centralnej AFCENT

Dowództwo Połączonych Sił Sojuszniczych Europy Centralnej
Allied Forces Central Europe AFCENT
Ilustracja
Historia
Organizacja

 NATO

Sformowanie

1953

Rozformowanie

1999

Tradycje
Kontynuacja

RC NORTH w Brunssum

Dowódcy
Pierwszy

marsz. Alphonse Pierre Juin

Organizacja
Dyslokacja

Fontainebleau
Brunssum

Podległość

ACE

Dowództwo Połączonych Sił Sojuszniczych Europy Centralnej (ang. Allied Command Channel AFCENT) – nieistniejące już jedno z dowództw operacyjnych[a] NATO.

Formowanie i zmiany organizacyjne

W kwietniu 1951 generał Dwight Eisenhower podpisał rozkaz powołujący Naczelne Dowództwo Połączonych Sił Sojuszniczych NATO w Europie (ACE)[2].
Obszar Europy podzielono na trzy teatry działań wojennych[3]:

Ze względu na duże różnice stanowisk pomiędzy USA, Wielką Brytanią i Francją, a dotyczące relacji i podległości sił na Centralnym TDW, dowodził nimi osobiście generał Eisenhower. Na tym TDW podlegali mu bezpośrednio[2]:

  • dowódca Połączonych Sił Powietrznych Europy Centralnej (CINCAIRCENT)
  • dowódca Połączonych Sił Lądowych Europy Centralnej (CINCLANDCENT)
  • flagowy oficer Europy Centralnej (FLAGCENT)

W 1953 roku nastąpiła pierwsza restrukturyzacja dowództw w Europie. Dowództwa Połączonych Sił Sojuszniczych Europy Północnej i Południowej pozostawiono bez zmian, ale odtworzono Dowództwo Połączonych Sił Sojuszniczych Europy Centralnej (AFCENT) i podporządkowano mu Dowództwo Połączonych Sił Powietrznych, Sił Morskich i Sił Lądowych Europy Centralnej. Dowództwo podlegało Naczelnemu Dowódcy Połączonych Sił Sojuszniczych NATO w Europie SACEUR[4].
Struktura AFCENT w 1953[5]

  • Dowództwo Połączonych Sił Lądowych Europy Centralnej LANDCENT – Fontainebleau (Francja)
  • Dowództwo Połączonych Sił Morskich Europy Centralnej – Fontainebleau
  • Dowództwo Połączonych Sił Powietrznych Europy Centralnej – Fontainebleau

Struktura AFCENT w 1957[6]

Wycofanie sił francuskich spowodowało zmiany organizacyjne na Europejskim Centralnym TDW. Rozwiązano Dowództwo Połączonych Sił Lądowych Europy Centralnej LANDCENT i Dowództwo Połączonych Sił Powietrznych Europy Centralnej AIRCENT. Podległe im siły podporządkowano bezpośrednio Dowódcy Połączonych Sił Sojuszniczych Europy Centralnej AFCENT[7].

Struktura AFCENT w 1966[8]

W 1974 utworzono ponownie Połączone Dowództwo Sił Powietrznych Europy Centralnej (Allied Air Forces Central Europe AAFCE), któremu podporządkowano ponownie 2 i 4 PTSP. Od tego momentu AFCENT podlegały trzy dowództwa (PSCs): NORTHAG, CENTAG i nowo utworzone dowództwo AAFCE.

Struktura AFCENT w 1974[8]

Struktura AFCENT w 1989[9]

  • Dowództwo Połączonych Sił Sojuszniczych Europy Centralnej – Brunssum (Holandia)
    • Dowództwo Północnej Grupy Armii NORTHAG – Mönchengladbach
      • 1 Korpus Armijny Holandii – Apeldoorn (Holandia)
      • 1 Korpus Armijny RFN – Münster (RFN)
      • 1 Korpus Armijny Wielkiej Brytanii – Bielefeld (RFN)
      • 1 Korpus Armijny Belgii – Kolonia (RFN)
      • 3 Korpus Armijny USA – Fort Hood (USA) wzmocnienie)
    • Dowództwo Centralnej Grupy Armii CENTAG – Heidelberg
      • 2 Korpus Armijny RFN – Ulm
      • 5 Korpus Armijny USA – Frankfurt (RFN)
      • 7 Korpus Armijny USA – Stuttgart (RFN)
      • 3 Korpus Armijny RFN – Koblencja
  • 4 ZGB (Kanada) (było w 1987[10])
  • Struktura AFCENT w1989
    Struktura AFCENT w1989

Przekształcenia

W wyniku kolejnych zmian strukturalnych dowodzenia NATO, w 1999 Dowództwo Połączonych Sił Sojuszniczych Europy Centralnej AFCENT, przeformowane zostało w Regionalne Dowództwo RC NORTH w Brunssum[11].

12 czerwca 2003, ministrowie obrony NATO zaakceptowali nową strukturę dowodzenia Sojuszu. Ważnym jej elementem była koncepcja oparcia systemu dowodzenia na kryteriach funkcjonalności, a nie na tradycyjnym podziale geograficznym. 1 lipca 2004 rozwiązano Dowództwo Połączonych Sił Sojuszniczych Europy Północnej AFNORTH i utworzono Dowództwo Połączonych Sił Sojuszniczych w Brunssum (Allied Joint Force Command Headquarters Brunssum JFC HQ BRUNSSUM). Zreformowane dowództwo główne podporządkowano Dowództwu Sił Sojuszniczych NATO ds. Operacji ACO[12].

Uwagi

  1. ↑ Pośrednie wyższe podporządkowane dowództwo (Major Subordinate Commands – MSCs). Dowódca MSCs był tytułowany jako Commander-in-Chief[1].

Przypisy

Bibliografia

  • Janusz Solak: Niemcy w NATO. Warszawa: Bellona SA, 1999. ISBN 83-11-08879-9.
  • Stanisław Zarychta: Struktury militarne NATO 1949–2013. Warszawa: Bellona SA, 2013. ISBN 978-83-11-13021-0.