Don Johnson

Don Johnson

Don Johnson (2019)
Imię i nazwisko	Donald Wayne Johnson
Data i miejsce urodzenia	15 grudnia 1949 Flat Creek (Missouri)
Zawód	aktor, producent filmowy, piosenkarz, reżyser, autor tekstów piosenek
Współmałżonek	nieznany małżonek (1968–1969; anulowane) nieznany małżonek (1973–1973; anulowane) Melanie Griffith (1973–1973; rozwód) (1989–1996; rozwód) Kelley Phleger (od 1999)
Lata aktywności	od 1968
Multimedia w Wikimedia Commons

Don Johnson, właściwie Donald Wayne Johnson^[1] (ur. 15 grudnia 1949 we Flat Creek) – amerykański aktor, producent filmowy, reżyser, autor tekstów piosenek i piosenkarz.

Odtwórca roli detektywa Jamesa „Sonny’ego” Crocketta w serialu kryminalnym NBC Policjanci z Miami (Miami Vice, 1984–1989), za którą dostał Złoty Glob (1986) i był nominowany do nagrody Emmy (1985)^[2]. Jego cover utworu „Heartbeat” zajął 5. miejsce na liście Hot 100 tygodnika „Billboard”.

26 lipca 1996 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 7080 Hollywood Boulevard^[3][4].

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się we Flat Creek^[5] w Missouri jako syn Nell (z domu Wilson), kosmetyczki, i Wayne’a Freda Johnsona, farmera^[6]. Jego rodzina była pochodzenia angielskiego, irlandzkiego, szkockiego i niemieckiego^[7]. Od piątego roku życia śpiewał w chórze kościelnym. Kiedy miał 12 lat jego rodzice rozwiedli się, a on zamieszkał z ojcem^[8]. W szkole średniej wybrał klasę dramatyczną i zagrał rolę Tony’ego w West Side Story^[9]. Uczęszczał do Wichita South High School, którą ukończył w 1967^[10]. Studiował na stypendium na Wydziale Teatralnym Uniwersytetu Kansas, ale porzucił studia po roku. Następnie przeniósł się do San Francisco i podjął studia w American Conservatory Theatre^[11], gdzie w 1968 zadebiutował zawodowo w musicalu rockowym Your Own Thing, wzorowanym na Wieczorze Trzech Króli Williama Shakespeare’a.

Kariera

Na początku swojej kariery miał wziąć udział w pięciu pilotach serii dla NBC, ale wszystkie nie doszły do realizacji. W 1969 w Coronet Theatre przy La Cienega Boulevard w Los Angeles zagrał rolę naiwnego 17–letniego więźnia Smitty’ego w kontrowersyjnej sztuce Fortuna i męskie oczy, który wyreżyserował Sal Mineo. Spektakl zawierał realistyczną scenę gwałtu w męskim więzieniu i wywołał wiele dyskusji prasowych ze względu na tabu w sztuce, jakim był homoseksualizm^[12]. Zadebiutował na ekranie w roli początkującego filmowica Stanleya Sweethearta w dramacie Czarodziejski ogród Stanleya Sweethearta (The Magic Garden of Stanley Sweetheart, 1970)^[13] wg powieści Roberta Westbrooka, syna Sheilah Graham Westbrook. Potem wystąpił w westernie Zachariah (1971) z udziałem Dicka Van Pattena oraz dramacie Teda Posta Szkoła kochania (The Harrad Experiment, 1973) u boku Jamesa Whitmore, Tippi Hedren i Bruno Kirby. Na przesłuchaniu pokonał blisko 600 osób i dostał rolę nastoletniego Vica w postapokaliptycznym filmie science-fiction Chłopiec i jego pies (A Boy and His Dog, 1975). Dla ówcześnie nieznanego aktora w Hollywood film ten okazał się być przepustką do sławy. Przyszły propozycje do telewizyjnych produkcji. Był brany pod uwagę przez Universal jako odtwórca roli Michaela Knighta w serialu Nieustraszony (Knight Rider, 1982), jednak ostatecznie przegrał casting z Davidem Hasselhoffem. Wiele lat grywał w filmach wyprodukowanych na potrzeby telewizji. Nagrał trzy albumy: Heartbeat (1986), Let It Roll (1989) i The Essential (2003)^[14]. Był na okładkach „Time”, „Life”, „People”, „Bravo”, „Ekran”, „Rolling Stone”, „L’Officiel Hommes”, „Interview” i „Film”.

Był producentem wykonawczym surrealistycznego muzycznego dramatu wojennego Bicie serca (Heartbeat, 1987), gdzie zagrał twórcę filmów dokumentalnych i komedii telewizyjnej NBC Życie na odwrocie (Life on the Flipside, 1988) z Frankiem Whaleyem. W 1993 założył firmę producencką, zajął się produkcją filmów i seriali, w tym ABC Szeryf (The Marshal, 1995) z Jeffem Faheyem, Nash Bridges (1996–2001), gdzie zagrał tytułową rolę policjanta, telewizyjnej ekranizacji powieści Nelsona DeMille’a – dramatu TNT Słowo honoru (Word of Honor, 2003), w którym wcielił się w postać porucznika Benjamina Tysona, który zostaje oskarżony, iż podczas wojny wietnamskiej dowodzony przez niego oddział 1 Dywizji Kawalerii wymordował z zimną krwią pacjentów i personel Szpitala Miłosierdzia pod Hue, Blood & Oil (2015), gdzie wystąpił jako Hap Briggs, sensacyjnego dramatu kryminalnego Sejf (Vault, 2019), w którym został obsadzony w roli gangstera Gerarda „Gerry’ego Francuza” Ouimette, oraz sitcomu NBC Kenan (2021–2022), gdzie grał Ricka Noble’a.

W styczniu 2007 Johnson wystąpił jako Nathan Detroit w produkcji Franka Loessera Faceci i laleczki na londyńskim West Endzie^[15].

Johnson zajął się także prowadzeniem restauracji o nazwie Ana Mandara, która serwuje potrawy kuchni wietnamskiej. Jest również właścicielem wyspy Bamboo leżącej właśnie u wybrzeży Wietnamu.

Życie prywatne

Jego dwa pierwsze małżeństwa (1968–1969, 1973) były anulowane. Potem był dwukrotnie mężem aktorki Melanie Griffith (od 8 stycznia do lipca 1976 i od 29 stycznia 1989 do lutego 1996), z którą ma córkę Dakotę (ur. 4 października 1989).

W 1980 spotykał się z Sally Adams, matką aktorki Nicollette Sheridan. W latach 1981–1988 był związany z aktorką Patti D’Arbanville, z którą ma syna Jesse Wayne’a (ur. 7 grudnia 1982). Spotykał się także z Barbrą Streisand (wrzesień 1988), Jodi Lyn O’Keefe (1995–1996), która grała jego córkę w serialu Nash Bridges.

29 kwietnia 1999 w San Francisco poślubił przedszkolankę Kelley Phleger, z którą ma córkę Atherton Grace (ur. 28 grudnia 1999) oraz dwóch synów – Jaspera Breckinridge (ur. 6 czerwca 2002) i Deacona (ur. 29 kwietnia 2006).

Filmografia

Aktor

Reżyser

• Policjanci z Miami (Miami Vice, 1984–1989)
• Szeryf (The Marshal, 1995)

Dyskografia

Albumy

• 1986: Heartbeat (wyd. Epic Records)
• 1989: Let It Roll (wyd. Epic Records)
• 2003: The Essential (wyd. Sony Music Entertainment)

Single

• 1986: „Heartbeat”
• 1986: „Heartache Away”
• 1987: „Voice on a Hotline”
• 1988: „Till I Loved You” (z Barbrą Streisand)
• 1989: „Tell It Like It Is”
• 1989: „Other People’s Lives”
• 1989: „A Better Place” (z Yuri)

Nagrody

Przypisy

Bibliografia

• Caroline Latham: Miami Magic: Don Johnson and Philip Michael Thomas, the Inside Story of the Stars of 'Miami Vice'. Zebra Books, 1985. ISBN 0-8217-1800-2.
• Portret na życzenie: Don Johnson. „Film”. nr 25/1988 (2033), s. 22, 1988-06-19. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 

Linki zewnętrzne

• Don Johnson w bazie IMDb (ang.)
• Don Johnson w bazie Filmweb
• Don Johnson w bazie Notable Names Database (ang.)
• Don Johnson w bazie Discogs.com (ang.)