Dobrosława

Dobrosława
Płeć

żeńskie

Język (i)

polski

Imieniny

9 kwietnia

Znaczenie
Języki

słowiańskie

Słowo

dobro + sława

Znaczenie

„ciesząca się dobrą sławą”

Region pochodzenia

Słowiańszczyzna

Alternatywne nazwy
Odpowiednik dla płci przeciwnej

Dobrosław

Pokrewne imiona

Eudoksja (gr.)

Dobrosława, Dobroslava – starosłowiańskie imię żeńskie złożone z członów Dobro- („dobry”) i -sława („sława”)[1], oznaczające tę, która „cieszy się dobrą sławą”[2]. Popularniejsze stało się w XIX wieku, kiedy w ramach panslawizmu przywracano imiona słowiańskie; swojej wnuczce nadał takie drugie imię Julian Ursyn Niemcewicz[3].

Najstarszy znany polski zapis tego imienia pochodzi z 1200 roku[4]. Staropolskie zdrobnienia Dobrosławy: Dobrocha, Dobrochna (notowana od 1265 roku; obecnie bywa nadawana także samodzielnie), Dobroszka. Niektóre inne możliwe staropolskie zdrobnienia: Dobrosta, Dobrosza, Dobroszna, Dobruchna, Dobrusza, Dobruszka, Dochna[1].

Żeński odpowiednik imienia Dobrosław.

W innych językach[5]:

  • łacina – Dobroslava
  • rumuński – Dobruşa
  • węgierski – Dobroszláva.

Dobrosława imieniny obchodzi 9 kwietnia[3][6].

Kobiety noszące imię Dobrosława i zdrobnienia

Podobne imiona staropolskie: Dobrawa, Dobrogniewa, Dobromira, Dobromiła, Dobroniega, Dobrosułka, Dobrowieść oraz Dobrożyźń.

Zobacz też

  • Dobroslava – wieś na Słowacji w kraju preszowskim

Przypisy

  1. ↑ a b Cieślikowa 2000 ↓.
  2. ↑ Grzenia 2002 ↓.
  3. ↑ a b Bubak 1993 ↓, s. 83.
  4. ↑ Taszycki 1967 ↓.
  5. ↑ Janowowa i in. 1991 ↓, s. 71–72.
  6. ↑ Dobrosława [online], deon.pl [dostęp 2024-04-09] .

Bibliografia

  • Józef Bubak: Księga naszych imion. Wrocław, Warszawa, Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993, s. 83. ISBN 83-04-03860-9.
  • Aleksandra Cieślikowa: Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Przy współudziale Janiny Szymowej i Kazimierza Rymuta. T. 1. Odapelatywne nazwy osobowe. Kraków: 2000. ISBN 83-87623-23-7.
  • Jan Grzenia: Słownik imion. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2002. ISBN 83-01-13741-X.
  • Słownik imion. W: Wanda Janowowa, Aldona Skarbek, Bronisława Zbijowska, Janina Zbiniowska: Słownik imion. Wyd. 2. Wrocław – Warszawa – Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 71–72, kol. prawa. ISBN 83-04-03123-X.
  • Witold Taszycki: Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 1 z. 3 (Ciemek-Dźwiżeń). Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk: 1967.