Długie łodzie wikingów : Fabuła, Obsada aktorska, Przypisy, Linki zewnętrzne Wikipedia, wolna encyklopedia

Długie łodzie wikingów

Długie łodzie wikingów
The Long Ships

Gatunek	przygodowy
Rok produkcji	1963
Data premiery	3 marca 1964
Kraj produkcji	Jugosławia Wielka Brytania
Język	angielski
Czas trwania	135 min
Reżyseria	Jack Cardiff
Scenariusz	Beverley Cross Berkely Mather
Główne role	Richard Widmark Sidney Poitier Russ Tamblyn
Muzyka	Dušan Radić Charles Albertine
Zdjęcia	Christopher Challis
Scenografia	Vlastimir Gavrik Zoran Zorčić
Montaż	Geoffrey Foot
Produkcja	Avala Film Warwick Film Productions Irving Allen

Długie łodzie wikingów – brytyjsko-jugosłowiański film z 1963 r. Na ekranach polskich kin pojawił się w lutym 1967 roku^[1].

Scenariusz filmu jest swobodną adaptacją powieści Rudy Orm szwedzkiego pisarza Fransa Gunnara Bengtssona.

Fabuła

Przygodowy film o wikingach. Opowiada historię poszukiwania złotego dzwonu przez Rolfa, syna królewskiego szkutnika Kroka. Złotego dzwonu szuka także mauretański książę Ali Mansuh. Rolf wspólnie z bratem Ormem porywa łódź pogrzebową króla Haralda. Jako zakładniczkę biorą królewską córkę Gerdę. Po dopłynięciu do państwa Maurów (prawdopodobnie na terenie dzisiejszej Hiszpanii) członkowie wyprawy dostają się do niewoli. Szejk Ali Mansuh stara się wydobyć od Rolfa informacje o miejscu ukrycia złotego dzwonu. Księżniczkę Gerdę sprzedano do haremu księcia. Wikingowie próbując się uwolnić, wtargnęli do haremu księcia. Po nieudanej próbie ucieczki i groźbie krwawej egzekucji na żelaznym koniu Rolf zgadza się poprowadzić wyprawę po dzwon wspólnie z księciem Ali Mansuchem. Okazuje się, że złoty dzwon był pokryty warstwą tynku. Podczas nieobecności księcia do stolicy przybywa wyprawa władcy wikingów Haralda, który zamierza ukarać Rolfa i jego załogę. Żołnierze króla Haralda uwalniają wikingów Rolfa, którzy po powrocie z wyprawy idą związani w uroczystej procesji ze złotym dzwonem. W bitwie ginie Aminah żona księcia ugodzona oszczepem. Pod koniec filmu książę Ali Mansuh pojedynkuje się z Rolfem i ginie przygnieciony złotym dzwonem, który w zgiełku bitwy spada z wozu. Król Harald wybacza Rolfowi porwanie łodzi.