Christian Bentum
 Sala Książęca w Lubiążu | |||
| Data i miejsce urodzenia | 1690 | ||
|---|---|---|---|
| Data śmierci | 1757 | ||
| Narodowość | holenderska | ||
| Dziedzina sztuki | malarstwo | ||
| Epoka | barok | ||
| |||
Philip Christian Bentum (ur. 1690 w Kopenhadze, zm. 1757 w Lubiążu lub w Pradze[1]) – holenderski malarz, aktywny w Czechach i na Śląsku.
Był synem holenderskiego malarza Justusa Bentuma. Jego nauczycielem, w latach 1713–1716, był najwybitniejszy czeski malarz późnego baroku Petr Brandl. W Pradze należał do cechu malarzy, i z tego samego okresu pochodzą jego pierwsze dzieła. W latach 1716–1719 (lub 1720–1725) podróżował po Włoszech. Specjalizował się głównie w malarstwie portretowym i w obrazach religijnych; na Śląsku wykonywał też freski, wielkie obrazy sztalugowe i malował sceny rodzajowe. W 1732 roku wyjechał na Śląsk[1].
Główne dzieła:
- 1732–1733 - polichromie i freski biblioteki oraz wielki (360 m.kw.) plafon Sali Książęcej opactwa cysterskiego w Lubiążu
- Malowidła ołtarza głównego bazyliki w Trzebnicy.
- Malowidła w kościele św. Marcina w Sicinach
- Malowidła w kościele św. Piotra i Pawła w Nysie
- Portrety m.in. w kolekcji zamku Krásný Dvůr koło Pragi.
Przypisy
- ↑ a b Houszko 2009 ↓, s. 324.
Bibliografia
- Lejman B., 1999: Christian Philipp Bentum, malarz śląskiego baroku. Praca doktorska, archiwum biblioteki Uniwersytetu Wrocławskiego [1]
- Lejman B., 2008: Philip Christian Bentum. Holenderski malarz osiemnastego wieku w Czechach i na Śląsku. Wyd. Neriton.
- Praca zbiorowa pod red. Ewy Houszki: Malarstwo Śląskie 1520 -1800. Wrocław: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, 2009. ISBN 978-83-86766-74-1. OCLC 644107311.
