Carlos Oviedo Cavada

Kardynał prezbiter

Pacem diebus nostris
Obdarz nasze czasy pokojem

Kraj działania

Chile

Data i miejsce urodzenia

19 stycznia 1927
Santiago

Data i miejsce śmierci

7 grudnia 1998
Santiago de Chile

Miejsce pochówku

?↗

Arcybiskup Santiago de Chile

Okres sprawowania

1990–1998

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Śluby zakonne

19 marca 1948

Prezbiterat

24 września 1949

Nominacja biskupia

21 marca 1964

Sakra biskupia

7 czerwca 1964

Kreacja kardynalska

26 listopada 1994
Jan Paweł II

Kościół tytularny

Santa Maria della Scala

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

7 czerwca 1964

Konsekrator

Alfredo Silva Santiago

Współkonsekratorzy

Manuel Sánchez Beguiristáin
Emilio Tagle Covarrubias

Konsekrowani biskupi
Cristián Caro Cordero	14 kwietnia 1991
Cristián Contreras Molina	5 lutego 1992
Renato Hasche Sánchez	29 czerwca 1993
Horacio Velanzuela Abarca	7 maja 1995
Manuel Donoso	10 sierpnia 1996
Ricardo Ezzati Andrello	8 września 1996

Współkonsekrowani biskupi
Lorenzo León Alvarado	17 września 1967
Juan Bautista Herrada Armijo	17 kwietnia 1982
Felipe Bacarreza	8 września 1991

Carlos Oviedo Cavada, (ur. 19 stycznia 1927 w Santiago de Chile, zm. 7 grudnia 1998 w Santiago de Chile), chilijski duchowny katolicki, kardynał, arcybiskup metropolita Santiago de Chile.

Życiorys

Mając 17 lat wstąpił do zgromadzenia mercedariuszy, w którym złożył śluby wieczyste 19 marca 1948 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał 24 września 1949 roku po ukończeniu studiów filozoficznych na wydziale prowadzonym przez zgromadzenie oraz studiów teologicznych na Papieskim Uniwersytecie Katolickim w Chile. Studia specjalistyczne w zakresie prawa kanonicznego odbył w Rzymie na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, gdzie w 1953 roku uzyskał tytuł doktora. Po powrocie do Chile był nauczycielem religii i ojcem duchownym w kolegium św. Piotra Nolasco. W latach 1962-1963 był profesorem prawa kanonicznego na wydziale teologii Papieskiego Uniwersytetu katolickiego w Chile i prowadził seminaria na wydziale prawa. W tym okresie prowadził również apostolat chorych, aktywnie uczestniczył w działalności kilku stowarzyszeń katolickich. 21 marca 1964 roku Paweł VI mianował go biskupem tytularnym Beneventum i biskupem pomocniczym archidiecezji Concepción. W 1970 roku został wybrany sekretarzem generalnym Konferencji Episkopatu Chile. 25 marca 1974 roku Paweł VI mianował go arcybiskupem Antofagasty i administratorem apostolskim sede vacante prałatury Calama. 30 marca 1990 roku Jan Paweł II mianował go arcybiskupem Santiago de Chile, a 26 listopada 1994 roku wyniósł go do godności kardynalskiej z tytułem prezbitera Santa Maria della Scala. 16 lutego 1998 przekazał urząd swemu następcy.

Źródło

Wielka Encyklopedia Jana Pawła II, Edipresse Warszawa 2005, ISBN 83-60160-09-0

Biskupi Santiago de Chile

Biskupi Santiago de Chile	Rodrigo González Marmolejo (1561–1564) Fernando de Barrionuevo (1566–1571) Diego de Medellín (1574–1593) Pedro de Azuaga (1596–1597) Juan Pérez de Espinosa (1600–1622) Francisco González de Salcedo (1622–1634) Gaspar de Villarroel (1637–1651) Diego de Zambrana de Villalobos (1653) Diego de Humanzoro (1660–1676) Bernardo Carrasco y Saavedra (1678–1694) Francisco de la Puebla González (1694–1704) Luis Francisco Romero (1705–1717) Alejo Fernando de Rojas y Acevedo (1718–1723) Alonso del Pozo y Silva (1723–1730) Juan M. de Sarricolea y Olea (1730–1734) Juan Bravo del Rivero y Correa (1734–1743) Juan González Melgarejo (1743–1753) Manuel de Alday y Aspée (1753–1788) Blas Sobrino y Minayo (1788–1794) Francisco José Marán (1794–1804) José Santiago Rodríguez Zorrilla (1815–1832) Manuel Vicuña Larraín (1832–1840)
Arcybiskupi Santiago de Chile	Manuel Vicuña Larraín (1840–1843) José Alejo Eyzaguirre Arechavala (1844–1845) Rafael Valentín Valdivieso Zañartu (1847–1878) Mariano Casanova y Casanova (1886–1908) Juan Ignacio González Eyzaguirre (1908–1918) Crescente José Errázuriz Valdivieso (1918–1931) José Horacio Campillo Infante (1931–1939) José María Caro Rodríguez (1939–1958) Raúl Silva Henríquez (1961–1983) Juan Francisco Fresno Larrain (1983–1989) Carlos Oviedo Cavada (1989–1998) Francisco Javier Errázuriz Ossa (1998–2010) Ricardo Ezzati Andrello (2010–2019) Celestino Aós Braco (2019–2023) Fernando Chomalí Garib (nominat)

Rodrigo González Marmolejo (1561–1564)
Fernando de Barrionuevo (1566–1571)
Diego de Medellín (1574–1593)
Pedro de Azuaga (1596–1597)
Juan Pérez de Espinosa (1600–1622)
Francisco González de Salcedo (1622–1634)
Gaspar de Villarroel (1637–1651)
Diego de Zambrana de Villalobos (1653)
Diego de Humanzoro (1660–1676)
Bernardo Carrasco y Saavedra (1678–1694)
Francisco de la Puebla González (1694–1704)
Luis Francisco Romero (1705–1717)
Alejo Fernando de Rojas y Acevedo (1718–1723)
Alonso del Pozo y Silva (1723–1730)
Juan M. de Sarricolea y Olea (1730–1734)
Juan Bravo del Rivero y Correa (1734–1743)
Juan González Melgarejo (1743–1753)
Manuel de Alday y Aspée (1753–1788)
Blas Sobrino y Minayo (1788–1794)
Francisco José Marán (1794–1804)
José Santiago Rodríguez Zorrilla (1815–1832)
Manuel Vicuña Larraín (1832–1840)

Arcybiskupi Santiago de Chile

Manuel Vicuña Larraín (1840–1843)
José Alejo Eyzaguirre Arechavala (1844–1845)
Rafael Valentín Valdivieso Zañartu (1847–1878)
Mariano Casanova y Casanova (1886–1908)
Juan Ignacio González Eyzaguirre (1908–1918)
Crescente José Errázuriz Valdivieso (1918–1931)
José Horacio Campillo Infante (1931–1939)
José María Caro Rodríguez (1939–1958)
Raúl Silva Henríquez (1961–1983)
Juan Francisco Fresno Larrain (1983–1989)
Carlos Oviedo Cavada (1989–1998)
Francisco Javier Errázuriz Ossa (1998–2010)
Ricardo Ezzati Andrello (2010–2019)
Celestino Aós Braco (2019–2023)
Fernando Chomalí Garib (nominat)

Chilijscy kardynałowie

Zmarli kardynałowie	José María Caro Rodríguez (1946) Raúl Silva Henríquez (1962) Juan Francisco Fresno Larrain (1985) Carlos Oviedo Cavada (1994) Jorge Medina Estévez (1998)
Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich	Francisco Javier Errázuriz Ossa (2001) Ricardo Ezzati Andrello (2014)
Żyjący kardynałowie elektorzy	Celestino Aós Braco (2020)