Bernardyn z Portogruaro

Bernardyn z Portogruaro
Arcybiskup tytularny Serdica
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

15 stycznia 1822
Portogruaro

Data i miejsce śmierci

7 maja 1895
Quaracchi

Generał zakonu
Okres sprawowania

1869–1889

Arcybiskup tytularny
Okres sprawowania

1892–1895

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Zakon Braci Mniejszych

Śluby zakonne

27 listopada 1842

Prezbiterat

21 września 1844

Nominacja biskupia

13 września 1892

Sakra biskupia

18 września 1892

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

18 września 1892

Miejscowość

Rzym

Miejsce

bazylika św. Antoniego z Padwy

Konsekrator

Lucido Maria Parocchi

Współkonsekratorzy

Etienne-Marie Potron
Diomede Falconio

Bernardyn z Portogruaro OFM lub Giuseppe Dal Vago (ur. 15 stycznia 1822 w Portogruaro we Włoszech, zm. 7 maja 1895 w Quaracchi koło Florencji) – włoski franciszkanin, Sługa Boży Kościoła katolickiego, generał założonego przez św. Franciszka z Asyżu zakonu (lata 1869–1889), stróż pieczęci zakonu franciszkańskiego, teolog, arcybiskup.

Życiorys

Przyszedł na świat w rodzinie Antoniego Dal Vago i Nikoletty Antoniny Barbarigo. Ojciec był aptekarzem. Bernardyn Dal Vago ukończył Kolegium św. Katarzyny i Liceum Foscarini w Wenecji[1]. W listopadzie 1839 wstąpił do franciszkanów. W 1844 został wyświęcony na kapłana przez patriarchę Wenecji kardynała Giacomo Monico. Wykładał teologię. Mając 33 lata został wybrany na prowincjała weneckiej prowincji reformatów. W 1862 został prokuratorem generalnym tej gałęzi braci mniejszych. Papież Pius IX mianował go 19 marca 1869 generałem całego zakonu franciszkańskiego[2].

Okres jego generalatu był szczególnie delikatny i ważny dla rozwoju ruchu franciszkańskiego. Po okresie kasat na terenie Italii (1867, za rządów Urbano Rattazziego) i w innych krajach (Prusy 1871–1875, Francja 1880) należało zadbać o stworzenie nowych centrów studiów franciszkańskich, zreorganizować strukturę zakonu i stworzyć nowe prawodawstwo, które regulowałoby dyscyplinę w międzynarodowej wspólnocie.

W czasie pełnienia urzędu generała zakonu Bernardyn z Portogruaro odwiedził Austrię, Bośnię, Polskę, Węgry, Wielką Brytanię, Irlandię, Hiszpanię, i Portugalię[3]. Założył w 1877 Kolegium św. Bonawentury w Quaracchi koło Florencji (w 1970 przeniesiono je do Grottaferrata)[4] oraz w 1887 rzymski Uniwersytet Antonianum. Był ojcem duchownym wielu założycielek zgromadzeń żeńskich na terenie Włoch. Wraz z o. Fedele di Fanna założył czasopismo urzędowe Zakonu Braci Mniejszych Acta Ordinis Minorum (dzisiaj Acta Ordinis Fratrum Minorum). Przygotował nowy tekst Konstytucji Generalnych Braci Mniejszych, który został przyjęty na kapitule w 1889[5]. Szczególną troską otaczał Kustodię Ziemi Świętej.

Kilkakrotnie odmawiał nominacji biskupiej i kardynalskiej. Z woli jednak Leona XIII został konsekrowany na arcybiskupa tytularnego 18 września 1892 przez kardynała Lucido Marię Parocchiego w bazylice św. Antoniego w Rzymie[6].

Zmarł w Quaracchi 7 maja 1895. Jego doczesne szczątki zostały przeniesione do Wenecji w listopadzie 1960. Od 1961 znajdują się w klasztorze minorytów na wyspie San Francesco del Deserto. W 1919 został wszczęty proces beatyfikacyjny[5]. Ojciec Bernardyn z Portogruaro uważany jest za reformatora i odnowiciela Zakonu Braci Mniejszych[7].

Przypisy

  1. ↑ Antonio Borrelli: Servo di Dio Bernardino da Portogruaro (Giuseppe Dal Vago). [dostęp 2008-06-02]. (wł.).
  2. ↑ Lázaro Iriarte, Józef Salezy Kafel, Andrzej Józef Zębik, Krystyna Kuklińska: Historia franciszkanizmu. Kraków: Bracia Mniejsi Kapucyni, 1998, s. 425. ISBN 83-910410-0-X.
  3. ↑ Frati Minori del Veneto e del Friuli Venezia Giulia: P. Bernardino da Portogruaro sarà dichiarato venerabile della Chiesa. [dostęp 2008-06-02]. (wł.).
  4. ↑ Lázaro Iriarte, Józef Salezy Kafel, Andrzej Józef Zębik, Krystyna Kuklińska: Historia franciszkanizmu. Kraków: Bracia Mniejsi Kapucyni, 1998, s. 15. ISBN 83-910410-0-X.
  5. ↑ a b Ordo Fratrum Minorum: P. Bernardino da Portogruaro verso la Beatificazione. [dostęp 2008-06-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (31 marca 2009)]. (wł.).
  6. ↑ Noel Muscat: History of the Franciscan Movement (7). [dostęp 2008-06-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 maja 2007)]. (ang.).
  7. ↑ Lázaro Iriarte, Józef Salezy Kafel, Andrzej Józef Zębik, Krystyna Kuklińska: Historia franciszkanizmu. Kraków: Bracia Mniejsi Kapucyni, 1998, s. 417. ISBN 83-910410-0-X.

Bibliografia

  • E. Urbani, Padre Bernardino da Portogruaro, Vicenza 1965.

Linki zewnętrzne

  • Bernardyn z Portogruaro [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2019-11-21]  (ang.).
  • p
  • d
  • e
Do niewoli awiniońskiej
Obediencja awiniońska i rzymska
  • Leonardo Rossi (1373–1378)
  • Ludovico de S. Martino di Venezia (1379–1383)
  • Pietro z Conzano (1383–1384)
  • Martino Sangiorgio de Rivarolo (1384–1387)
  • Enrico Alfieri (1387–1405)
Do podziału zakonu w 1517
  • Antonius Vinetti von Pireto (1405–1408)
  • Angelo Salvetti[A](1408–1409)
  • Antonio da Cascia (1410–1415)
  • Antonio Vinitti de Pereto (1415–1420)
  • Antonio da Massa Marittima (1424–1430)
  • Guillermo Robazoglio da Casale (1430–1442)
  • Alberto Berdini de Sarteano (1442–1443)
  • Antonio Rusconi (1443–1449)
  • Angel Cristofori del Toscano (1450–1453)
  • Jacob Bassolini de Mozzanica (1454–1457)
  • Jaime Zarzuela (1458–1464)
  • Francesco della Rovere (1464–1469)
  • Zanetto de Udine (1469–1475)
  • Francesco Nanni (1475–1499)
  • Egidio Delfini da Amelia (1500–1506)
  • Rainaldo Graziani de Cotignola (1506–1510)
  • Felipe Porcacci de Bagnacavallo (1510–1511)
  • Gómez z Lizbony[A](1511–1512)
  • Bernardino Prati (1511–1517)
  • Cristoforo Numai (1517–1518)
  • Francesco Lichetto (1518–1520)
  • Paolo da Soncino (1520–1523)
  • Francisco de Angelis Quiñones (1523–1527)
  • Antonio de Calcena[A](1527–1529)
  • Paolo Pisotti (1529–1533)
  • Vicente Lunel (1535–1541)
  • Giovanni Matteo de Calvi (1541–1547)
  • Andrés Álvarez (1547–1553)
  • Clemente d’Olera (1553–1557)
  • nieznany z imienia[A](1557–1559)
  • Francisco Zamora de Cuenca (1559–1565)
  • Aloisio Pozzi da Borgonuovo (1565–1571)
  • Christophe de Chaffontaines (1571–1579)
  • Hannibal Franciszek Gonzaga (1579–1587)
  • Francisco de Tolosa (1587–1593)
  • Bonaventura Secusi da Caltagirone (1593–1600)
  • Francisco Susa de Toledo (1600–1606)
  • Arcangelo Gualterio de Messina (1606–1612)
  • Juan Hierro (1612–1613)
  • Antonio de Trejo[A](1613–1618)
  • Benigno de Genova (1618–1625)
  • Bernardino z Senna (1625–1631)
  • Giovanni Battista de Campania (1633–1639)
  • Juan Marinero z Madrytu (1639–1645)
  • Giovanni Mazzara (1645–1648)
  • Pedro Mañero (1651–1655)
  • Michaelangelo Buongiorno (1658–1664)
  • Ildefonso Salizanes (1664–1670)
  • Francesco Maria Rhini (1670–1674)
  • Francesco Maria Nicolis (1674–1676)
  • Jose Ximenes Samaniego (1676–1682)
  • Pietro Marini Sormani (1682–1688)
  • Marcos de Zarzosa (1688–1690)
  • Juan Aluin (1690–1694)
  • Bonaventura Pomerio de Taverna (1694–1697)
  • Matteo de Santo Stefano (1697–1700)
  • Luis Torres (1700–1701)
  • Ildefonso Biesma (1702–1716)
  • José García (1717–1723)
  • Lorenzo Cozza (1723–1726)
  • Matteo Basile de Parete (1727–1729)
  • Juan Soto de Valladolid (1729–1736)
  • Juan Bermejo (1736–1740)
  • Gaetano Politi de Laurino (1740–1744)
  • Rafaello Rossi de Lugagnano (1744–1750)
  • Pedro Juanete de Molina (1750–1756)
  • Clemente Guignoni de Palermo (1756–1762)
  • Pedro Juanete de Molina (1762–1768)
  • Pasquale Frosconi (1768–1791)
  • Joaquín de Campany i Soler (1792–1806)
  • Ilario Cervelli de Montemagno (1806–1814)
  • Gaudenzio Patrignani e Coriano (1814–1817)
  • Cirilo de Alameda y Brea (1817–1824)
  • Giovanni Tecca de Capestrano (1824–1830)
  • Luis Iglesias (1830–1834)
  • Bartolomé Altemir (1835–1838)
  • Giuseppe Maria Maniscalco (1838–1844)
  • Luigi Flamini de Loreto (1844–1850)
  • Venanzio Metildi de Celano (1850–1856)
  • Bernardino Trionfetti (1856–1832)
  • Rafaele Lippi de Pontecci Marconi (1862–1869)
  • Bernardyn z Portogruaro (1869–1889)
  • Luigi da Parma (1889–1897)
  • Alojzy Lauer (1897–1901)
  • David Fleming[A](1901–1915)
  • Dionysius Schüler (1903–1911)
  • Pacifico Monza (1911–1915)
  • Serafino Cimino (1915–1921)
  • Bernardinus Klumper (1921–1927)
  • Bonaventura Marrani (1927–1933)
  • Leonardo Bello (1933–1944)
  • Polycarp Schmoll[A](1944–1945)
  • Valentin Schaaf (1945–1946)
  • Pacifico Perantoni (1947–1952)
  • Augustin-Joseph Sépinski (1952–1965)
  • Constantine Koser (1965–1979)
  • John Vaughn (1979–1991)
  • Hermann Schalück (1991–1997)
  • Giacomo Bini (1997–2003)
  • José Rodríguez Carballo (2003–2013)
  • Michael Perry (2013-2021)
  • Massimo Fusarelli (od 2021)
  • Antonio Macelo de Petris de Cherso (1517–1520)
  • Antonio Sassolini da Firenze (1520–1525)
  • Giovanni Vigerio (1525–1530)
  • Jaime Antonio Ferduzzi (1530–1537)
  • Lorenzo Spada de Bolonia (1537–1543)
  • Bonaventura Fauni-Pio (1543–1549)
  • Giovanni Jaime Passeri (1549–1551)
  • Giulio Magnani da Piacenza (1551–1559)
  • Givanni Antonio Muratori da Cervia (1559–1559)
  • Giovanni Antonio Delfini[A](1559–1561)
  • Antonio de’Sapienti (1561–1566)
  • Felice Peretti de Montalto[A](1566–1568)
  • Giovanni Tancredi (1568–1568)
  • Giovanni Pico (1568–1574)
  • Pietro Antonio Camilli (1575–1580)
  • Antonio Fera (1581–1584)
  • Clemente Bontadosi (1584–1586)
  • Evangelista Pellei (1586–1590)
  • Giuliano Causi (1590–1590)
  • Francesco Bonfigli (1590–1593)
  • Ludovico Albuzzi (1591–1592)
  • Filippo Gesualdi (1593–1602)
  • Giuseppe Pisculli (1602–1607)
  • Guillermo Huges de Avignon (1608–1612)
  • Jaime Montanari (1612–1622)
  • Michele Misserotti (1622–1623)
  • Felice Franceschini (1625–1632)
  • Giovanni Battista Berardicelli (1632–1647)
  • Michele Angelo Catalani (1647–1653)
  • Felice Gabrielli (1653–1659)
  • Jaime Fabretti (1659–1665)
  • Andrea Bini (1665–1670)
  • Marcial Pelegrini de Castrovilari (1670–1677)
  • Giuseppe Amati da Aversa (1677–1683)
  • Antonio Aversani da Aversa (1683–1689)
  • Giuseppe Maria Bottari da Venezia (1689–1696)
  • Felice Rotondi da Monteleone (1695–1701)
  • Vincenzo Maria Coronelli (1701–1707)
  • Bernardino Angelo Carucci (1707–1713)
  • Domenico Andrea Borghesi (1713–1718)
  • Carlo Jaime Romilli (1719–1725)
  • Giuseppe Maria Baldrati (1725–1731)
  • Vincenzo Conti (1731–1738)
  • Felice Angelo Sidori[A](1738–1741)
  • Giovanni Battista Minucci (1741–1747)
  • Carlo Antonio Calvi (1747–1753)
  • Giovanni Battista Costanzo (1753–1759)
  • Giovanni Battista Columbini (1759–1764)
  • Domenico Andrea Rossi (1764–1771)
  • Luigi Maria Marzoni (1771–1777)
  • Giovanni Carlo Vipera (1777–1783)
  • Federico Lauro Barbarigo (1783–1789)
  • Giuseppe Maria Medici (1789–1795)
  • Bonaventura Bartoli (1795–1803)
  • Nicola Papini (1803–1809)
  • Giuseppe Maria de Bonis (1809–1824)
  • Luigi Battistini (1824–1830)
  • Domenico Secondi (1830–1832)
  • Francesco Antonio Orioli[A](1832–1833)
  • Antonio Paolo Barbetti (1833–1839)
  • Angelo Bigoni (1839–1845)
  • Giuseppe Carlo Magni (1845–1851)
  • Giacinto Gualerni (1851–1857)
  • Salvadore Calí da Catania (1857–1864)
  • Lodovico Marangoni (1864–1872)
  • Antonio Maria Adragna (1872–1879)
  • Bonaventura Maria Soldatić (1879–1891)
  • Lorenzo Caratelli (1891–1904)
  • Dominic Reuter (1904–1910)
  • Victor Maria Sottaz (1910–1919)
  • Domenico Maria Tavani (1919–1924)
  • Alfonso Orlich (1924–1930)
  • Domenico Maria Tavani (1930–1936)
  • Beda Maria Hess (1936–1953)
  • Bonaventura Mansi[A](1953–1954)
  • Vittore Maria Costantini (1954–1960)
  • Basilio Maria Heiser (1960–1972)
  • Vitale Maria Bonmarco (1972–1984)
  • Lanfranco Serrini (1984–1996)
  • Gianfranco Gardin (1996–2002)
  • Joachim Giermek (2002–2007)
  • Marco Tasca (od 2007)
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m wikariusz generalny