Bernard Longobardzki
Bernard (ur. 797 w Vermandois, zm. 17 kwietnia 818 w Mediolanie) - król Italii, wnuk Karola Wielkiego.
Był nieślubnym synem Pepina, króla Italii. Po śmierci ojca (810) został królem Italii. Jego opiekunem był Wala, brat Adalarda. Kiedy po śmierci Karola Wielkiego w 814 władcą Franków został jego syn Ludwik Pobożny, Bernard zaczął się obawiać o swoją pozycję. Zbuntował się przeciwko stryjowi. Ludwik Pobożny stłumił rewoltę, uwięził Bernarda i kazał go oślepić. Bernard zmarł w wyniku powikłań po okaleczeniu. Jego synem był Pepin de Péronne.
Bibliografia
- Medieval Italy: An Encyclopedia, t. 1, red. Christopher Kleinhenz, New York 2004, s. 377.
- p
- d
- e
Władcy Włoch między 476 a 963
| Regnum Italiæ (476-493) |
| ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo Ostrogotów (493-553) |
| ||||||||||||
| Królestwo Longobardów (565-775) |
| ||||||||||||
| Frankijscy królowie Longobardów, następnie Włoch (774-963) |
|
- po 963 patrz władcy Niemiec
Kontrola autorytatywna (osoba):
- Britannica: biography/Bernard-king-of-Italy
