Ansaldo SVA.5
Dane podstawowe | |||
Państwo | Włochy | ||
---|---|---|---|
Producent | Societe Gio Ansaldo Cia | ||
Typ | samolot rozpoznawczy | ||
Konstrukcja | dwupłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne – stałe | ||
Załoga | 1 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 3 marca 1917 | ||
Lata produkcji | 1917–1918 | ||
Wycofanie ze służby | 1920 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 1 silnik rzędowy, 6-cylindrowy SPA-6A | ||
Moc | 220 KM (162 kW) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 9,10 m | ||
Długość | 8,10 m | ||
Wysokość | 3,20 m | ||
Powierzchnia nośna | 26,90 m² | ||
Masa | |||
Własna | 700 kg | ||
Startowa | 1 050 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 230 km/h | ||
Prędkość minimalna | 95 km/h | ||
Prędkość wznoszenia | 1,7 m/s | ||
Pułap | 6 000 m | ||
Zasięg | 1 000 km | ||
Długotrwałość lotu | 4 h | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
2 karabiny maszynowe Vickers K kal. 7,69 mm (stałe zsynchronizowane, umieszczone w przedniej górnej części kadłuba) | |||
Użytkownicy | |||
Włochy, Polska | |||
Rzuty | |||
|
Ansaldo SVA-5 – włoski dwupłatowy samolot rozpoznawczy używany do rozpoznania, jako lekki bombowiec oraz samolot eskortujący ciężkie samoloty bombowe. Zaprojektowany i zbudowany w 1917 roku we włoskiej wytwórni lotniczej Societe Gio Ansaldo Cia w Turynie.
Historia
W koniec 1916 roku zatrudnieni w wytwórni Societe Gio Ansoldo Cia inż. Umberto Savoia i inż. Emilio Verduzio opracowali nowy lekki jednomiejscowy samolot zwiadowczy w układzie dwupłata, napędzany silnikiem rzędowym chłodzonym cieczą.
Prototyp samolotu zbudowano na początku 1917 roku, a jego oblot nastąpił 3 marca 1917 roku. Samolot otrzymał nazwę SVA-5 (nazwa pochodzi z pierwszych liter nazwisk konstruktorów oraz nazwy firmy Ansaldo, a cyfra oznacza kolejną konstrukcję produkowaną seryjnie). Samolot SVA-5 poprzedzały bowiem jednomiejscowe samoloty rozpoznawczo- bombardujące SVA-3 i SVA-4 wprowadzone do działań bojowych w lotnictwie włoskim na początku 1918 roku na froncie włosko-austriackim.
Prototyp samolotu SVA-5 miał dopracowaną aerodynamicznie sylwetkę, odznaczał się lekkością i zwartością. Dzięki zastosowaniu trójkątnego przekroju tyłu kadłuba, zwężonemu u dołu, pilot samolotu miał bardzo dobrą widoczność w dół do tyłu, co miało duże znaczenie w walkach powietrznych. Przód i środek kadłuba miał kształt prostokąta. Kadłub miał konstrukcję drewnianą, kratownicową, z przodu mieścił silnik osłonięty blachą aluminiową. Za silnikiem, przy końcu płatów, znajdowała się odkryta kabina pilota. Kabinę z przodu osłaniał mały wiatrochron. Na końcu kadłuba umieszczono skośne usterzenie klasyczne z podziałem na stateczniki i stery. Pokrycie kadłuba stanowiła sklejka. Płaty o konstrukcji dwudźwigarowej, drewnianej były kryte płótnem. Lotki znajdował się tylko na płacie górnym. Na nim też w środku umieszczono zbiornik paliwa połączony przewodem z silnikiem. Chłodnicę cieczy chłodzącej umieszczono przed silnikiem. Podczas prób prototyp samolotu spełniał wymagania konstruktorów i przewidziane osiągi, potwierdziły się również dobre właściwości pilotażowe i zwrotność.
Produkcję seryjną samolotu SVA-5 rozpoczęto już na jesieni 1917 roku. Pierwsze z nich pod koniec 1917 roku trafiły do włoskich szkół lotniczych. A od lutego 1918 roku samoloty SVA-5 znalazły się w jednostkach lotniczych na froncie włosko-austriackim.
Łącznie w latach 1917–1918 wyprodukowano 1245 samolotów myśliwskich SVA-5 co było wówczas rekordem w produkcji seryjnej samolotów.
Użycie bojowe
Samoloty zwiadowczy SVA-5 w lutym 1918 roku znalazły się we włoskich jednostkach lotniczych na froncie włosko-austriackim. Wykonywały one tam zadania typowo myśliwskie. Na samolocie tym latał również włoski as myśliwski z I wojny światowej mjr Francesco Baracci, choć na tym typie samolotu nie odniósł żadnych zwycięstw. Samolot również zastosowano do strategicznych lotów rozpoznawczych co było możliwe dzięki ich zasięgowi i długotrwałości lotu. Był to pierwszy samolot użyty do takich lotów rozpoznawczych.
Na przykład włoski pilot Tenente Locatelli w dniu 21 maja 1918 roku wykonał lot do Friedrichshafen (Niemcy), gdzie sfotografował bazę sterowców. Ten sam pilot w dniu 21 czerwca dokonał lotu rozpoznawczego nad Zagrzeb. Głośnego rajdu na Wiedeń dokonał na samolocie SVA-5 w dniu 9 sierpnia 1918 roku znany pisarz i pilot włoski Gabriele D'Annuzio, który nad miastem zrzucił ulotki wzywające do zakończenia wojny.
Użycie w lotnictwie polskim
W połowie 1919 roku przebywająca we Włoszech Polska Misja Wojskowa gen. Kątkowskiego zakupiła kilka samolotów SVA-5 dla lotnictwa polskiego. Samoloty te dotarły do Polski w styczniu 1920 roku. Jeden z tych samolotów używany był do szkolenia i treningów w krakowskiej szkole pilotów. W 1923 jeden z nich rozbił się w Krakowie[1]. Co do pozostałych brak jest wiarygodnych informacji.
Opis techniczny samolotu myśliwskiego SVA-5
Samolot SVA-5 był jednomiejscowym samolotem zwiadowczym, dwupłatem o konstrukcji mieszanej. Podwozie klasyczne – stałe. Napęd – silnik rzędowy chłodzony cieczą, śmigło dwułopatowe, drewniane.
Przypisy
- ↑ Straszliwa katastrofa lotnicza w Krakowie. Kuryer Codzienny. [dostęp 2017-07-18].
Bibliografia
- Tomasz Goworek Samoloty myśliwskie pierwszej wojny światowej wyd. 2 WKiŁ Warszawa 1988 ISBN 83-206-0689-6
- p
- d
- e
Samoloty myśliwskie | |
---|---|
Samoloty bombowe i torpedowe | |
Wodnosamoloty i łodzie latające | |
Samoloty rozpoznawcze |
|
- p
- d
- e
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf bg bh bi bj bk bl bm bn bo bp bq br bs bt bu bv bw bx by bz ca cb cc cd ce cf cg ch ci cj ck cl cm cn co cp cq cr cs ct cu obcej produkcji lub konstrukcji, używane przez Wojsko Polskie