105 mm działo bezodrzutowe M40
 Działo M40 armii południowokoreańskiej podczas oddawania strzału | |||
| Dane podstawowe | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Rodzaj | |||
| Historia | |||
| Produkcja seryjna | lata 50. XX wieku – ? | ||
| Dane taktyczno-techniczne | |||
| Kaliber | 105 mm | ||
| Długość lufy | 3,40 m | ||
| Donośność | 7700 m | ||
| Prędkość pocz. pocisku | 500 m/s | ||
| Masa | 209,5 kg | ||
| |||
M40 – amerykańskie działo bezodrzutowe kalibru 105 mm[1] opracowane w latach 50. XX wieku jako rozwinięcie nieudanej konstrukcji M27, używane m.in. podczas wojny wietnamskiej.
Działo M40 przystosowane jest do strzelania trzema typami amunicji – kumulacyjną (HEAT), przeciwpancerną odkształcalną (HESH) oraz odłamkową (AP-T).
Broń często montowana była na pojazdach, m.in. na samochodach M38A1, M151 MUTT oraz HMMWV. Działa M40 stanowiły też podstawowe uzbrojenie niszczyciela czołgów M50 Ontos.
Działa bezodrzutowe M40 zostały wycofane ze służby w amerykańskich siłach zbrojnych na początku lat 70. XX wieku, gdy zostały zastąpione przez wyrzutnie przeciwpancernych pocisków kierowanych BGM-71 TOW. Do dnia dzisiejszego broń używana jest jednak przez armie wielu państw świata.
Przypisy
- ↑ Według oficjalnego oznaczenia kaliber broni, w celu odróżnienia broni od działa M27, wynosił 106 mm.
Bibliografia
- M40 106mm Recoilless Rifle. GlobalSecurity.org. [dostęp 2011-05-01]. (ang.).
- Recoiless Rifles. Olive-Drab. [dostęp 2011-05-01]. (ang.).
