Ulster Grand Prix 1965

Vlag van Noord-Ierland Ulster Grand Prix 1965
Dundrod Circuit
Land Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland
Datum 7 augustus 1965
Organisator FIM / ACU
500 cc
Snelste ronde Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Creith
Tweede Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Conn
350 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Eerste Vlag van Tsjechië František Šťastný
Tweede Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale
Derde Vlag van Tsjechië Gustav Havel
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Tweede Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman
125 cc
Snelste ronde Vlag van Duitsland Ernst Degner
Eerste Vlag van Duitsland Ernst Degner
Tweede Vlag van Duitse Democratische Republiek Klaus Enderleind
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman

De Ulster Grand Prix 1965 was de tiende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1965. De races werden verreden op zaterdag 7 augustus op het Dundrod Circuit, een stratencircuit in County Antrim. De 50cc- en de zijspanklasse kwamen niet aan de start. De wereldtitel in de 500cc-klasse was al beslist, de wereldtitel in de 250cc-klasse werd hier beslist.

Algemeen

Nadat in de 350cc-klasse de allebei de MV Agusta 350 3C's in twee achtereenvolgende races waren uitgevallen en Mike Hailwood toch al wereldkampioen 500cc was, liet MV Agusta de Ulster Grand Prix schieten. Daardoor kreeg de 500cc-klasse een verrassende winnaar, maar ook de 350cc-klasse nadat Jim Redman in de laatste ronde ten val kwam. Hij brak daarbij voor de tweede keer in dit seizoen een sleutelbeen, waardoor hij niet in de 250cc-race kon starten. In de 125cc-klasse was Honda na twee overgeslagen GP's weer terug, maar Yamaha had haar 125cc-RA 97's ondanks twee succesvolle races terug naar Japan gehaald.

500cc-klasse

Zonder Mike Hailwood en Giacomo Agostini konden de privérijders om de overwinning strijden. Het gevecht om de derde plaats in het WK ging tussen Paddy Driver en Jack Ahearn, maar die laatste kwam ook niet aan de start. Ulsterman Dick Creith won zijn thuisrace voor Driver, die nu vrij zeker was van zijn derde plaats in de WK-stand. Chris Conn werd derde in de race.

Uitslag 500cc-klasse

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Creith Norton 1:17"18'2 8
2 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Matchless + 8'4 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Conn Norton + 11'2 4
4 Vlag van Australië Jack Findlay McIntyre-Matchless +1"32'2 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Matchless +1"35'4 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob Fitton Norton +1"51'2 1
7 Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billy McCosh Matchless
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Selwyn Griffiths Matchless
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Norton
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Mcgregor Norton
12 Vlag van Australië Ron Wilson Norton
13 Vlag van Ierland Jimmy Jones Norton
14 Vlag van Ierland Davy Crawford Norton
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alf Shaw Norton
16 Vlag van Australië Jack Saunders Matchless
17 Vlag van Ierland John Brown Norton

Niet gefinisht

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Malcolm Stanton Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arnold Dobbs Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Hawthorne Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Taggart Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Griff Jenkins Lancefield-Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Dunphy Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Denty Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Robert Reid Norton
Vlag van Nieuw-Zeeland Robert Haldane Matchless
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gordon Keith Norton
Vlag van Verenigde Staten Marvin Wright Norton

Niet deelgenomen

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk Eduard Lenz Norton
Vlag van Australië Jack Ahearn Norton
Vlag van Canada 1957-1965 David Lloyd Norton [1]
Vlag van Canada 1957-1965 Kenneth King Norton [1]
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Matchless [2]
Vlag van Canada 1957-1965 Roger Beaumont Norton [1]
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Matchless
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Duitsland Walter Scheimann Norton [3]
Vlag van Finland Jouko Ryhänen Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Young Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta Teambeleid
Vlag van Verenigd Koninkrijk Selwyn Griffiths Matchless [4]
Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta Teambeleid
Vlag van Italië Giuseppe Mandolini Moto Guzzi [5]
Vlag van Verenigde Staten Buddy Parriott Norton [1]
Vlag van Verenigde Staten Ed LaBelle Norton [1]
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Ian Burne Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 48 (56) wereldkampioen
2 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 30
3 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Matchless 20
4 Vlag van Australië Jack Ahearn Norton 9
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Matchless 8
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Creith Norton
7 Vlag van Verenigde Staten Buddy Parriott Norton 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Dunphy Norton
Vlag van Australië Jack Findlay McIntyre-Matchless
10 Vlag van Canada 1957-1965 Roger Beaumont Norton 4
Vlag van Duitsland Walter Scheimann Norton
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Ian Burne Norton
Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten.

350cc-klasse

Jim Redman reed de snelste ronde in de race en ging aan de leiding toen hij voorlaatste ronde viel en een sleutelbeen brak. In afwezigheid van MV Agusta won František Šťastný de race met zijn Jawa, voor Redman's vriend en protegé Bruce Beale (met de Honda RC 172 uit 1964) en Gustav Havel (Jawa). Havel deelde nu de derde plaats in de WK-stand met Mike Hailwood en Derek Woodman.

Uitslag 350cc-klasse

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa 1:13"12'8 8
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda +30'6 6
3 Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa +1"56'2 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Conn Norton +2"04'6 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Norton 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Griff Jenkins Norton 1

Niet gefinisht

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda Val

Niet deelgenomen

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta Teambeleid
Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta Teambeleid

Onbekend[6]

Coureur Merk
Vlag van Australië Eric Hinton Norton
Vlag van Tsjechië František Boček Jawa
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman AJS / MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Young AJS
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi
Vlag van Italië Silvio Grassetti Bianchi
Vlag van Italië Tarquinio Provini Benelli
Vlag van Japan Isamu Kasuya Honda
Vlag van Japan Isao Yamashita Honda
Vlag van Zweden Agne Carlsson AJS
Vlag van Sovjet-Unie Endel Kiisa Vostok
Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov Vostok
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver AJS

Top tien tussenstand 350cc-klasse

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 32
2 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 16
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 12
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman AJS / MZ
Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa
6 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa 11
7 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda 9
8 Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi 8
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 6
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi

250cc-klasse

In Ulster kon Jim Redman niet starten in de 250cc-klasse omdat hij door een valpartij in de 350cc-klasse zijn sleutelbeen opnieuw gebroken had. Phil Read en Mike Duff konden hun Yamaha's onbedreigd naar het podium rijden en Derek Woodman werd opnieuw derde. Redman was de laatste die Phil Read (theoretisch) nog van de wereldtitel af had kunnen houden, maar nu hij niet startte was Read wereldkampioen 250 cc.

Uitslag 250cc-klasse

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 1:17"26'8 8
2 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Yamaha +37'4 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ +1"15'4 4
4 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ +1"30'2 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Honda 2
6 Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco 1

Niet gestart

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda Blessure

Niet deelgenomen

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ramón Torras (†) Bultaco Overleden[7]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda [8]
Vlag van Verenigde Staten John Buckner Yamaha [1]

Onbekend[6]

Coureur Merk
Vlag van Australië Barry Smith Bultaco
Vlag van Australië Kevin Cass Cotton
Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Duitsland Günter Beer Honda
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Maria Busquets Montesa
Vlag van Frankrijk Alain Barbaroux Aermacchi
Vlag van Frankrijk Jean-Claude Guénard Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Coulter Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk David Williams Mondial
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery Bultaco
Vlag van Italië Alberto Pagani Aermacchi
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Aermacchi
Vlag van Italië Remo Venturi Benelli
Vlag van Italië Silvio Grassetti Morini
Vlag van Italië Tarquinio Provini Benelli
Vlag van Japan Gosuke Yamashita Honda
Vlag van Japan Hiroshi Hasegawa Yamaha
Vlag van Japan Isamu Kasuya Honda
Vlag van Japan Yoshimi Katayama Suzuki
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda

Top tien tussenstand 250cc-klasse

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 56 (68) wereldkampioen
2 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Yamaha 42
3 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 34
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ 15
5 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda 11
6 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ramón Torras (†) Bultaco 10
7 Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki 9
8 Vlag van Japan Yoshimi Katayama Suzuki 6
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ
Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten.

125cc-klasse

Na twee overgeslagen GP's kwam Honda terug in de 125cc-klasse, maar Ralph Bryans moest het nog steeds met de tegenvallende 4RC 146 doen. Hij kwam niet verder dan de vierde plaats, zelfs nadat de Suzuki-rijders Hugh Anderson en Frank Perris uitgevallen waren. Het gaf Ernst Degner de kans zijn eerste GP van het seizoen te winnen, voor de MZ-rijders Klaus Enderlein en Derek Woodman.

Uitslag 125cc-klasse

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki 56"33'0 8
2 Vlag van Duitse Democratische Republiek Klaus Enderlein MZ +2"49'4 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ +3"14'0 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Honda 3
5 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco 1

Niet gefinisht

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki

Niet deelgenomen

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Yamaha Teambeleid
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ramón Torras (†) Bultaco Overleden[7]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha Teambeleid
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha Teambeleid
Vlag van Japan Hironori Matsushima Yamaha Teambeleid
Vlag van Verenigde Staten Bo Gehring Bultaco [1]
Vlag van Verenigde Staten Jeff Tate Honda [1]
Vlag van Verenigde Staten Rick Schell Honda [1]

Onbekend[6]

Coureur Merk
Vlag van Zwitserland Arthur Fegbli Honda
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
Vlag van Tsjechië František Boček ČZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Dieter Krumpholz MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Jochen Leitert MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Jürgen Lenk MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Roland Rentzsch MZ
Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt MZ-Kreidler
Vlag van Duitsland Walter Scheimann Honda
Vlag van Italië Bruno Spaggiari Ducati
Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Honda
Vlag van Japan Yasuharu Yuzawa Honda
Vlag van Japan Yoshimi Katayama Suzuki
Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco

Top tien tussenstand 125cc-klasse

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki 38
2 Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki 36
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ 26
4 Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki 23
5 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Yamaha 12
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 8
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
Vlag van Duitse Democratische Republiek Klaus Enderlein MZ
9 Vlag van Japan Yoshimi Katayama Suzuki 6
Vlag van Duitse Democratische Republiek Dieter Krumpholz MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Jochen Leitert MZ
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda
Bronnen, noten en/of referenties
  • Luigi & Gianna Rivola: De geschiedenis van de motorsport, oorsprong en ontwikkeling, 1993 Uitgeverij Uniepers b.v., Abcoude ISBN 90 6825 131 7

Voetnoten

  1. a b c d e f g h i Startte alleen in de GP van de USA.
  2. Mike Duff startte in de 500cc-klasse alleen in de TT van Man.
  3. Walter Scheimann startte alleen in de Grand Prix van Duitsland.
  4. Startte alleen in de TT van Man.
  5. Giuseppe Mandolini startte alleen in de GP des Nations.
  6. a b c Niet gefinisht, niet deelgenomen of niet geregistreerd.
  7. a b Ramón Torras was op 30 mei verongelukt.
  8. Mike Hailwood startte voor Honda alleen in de GP van Japan.
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1965
FIM wereldkampioenschap wegrace
17e seizoen (1965)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1965

Vorige race:
Ulster Grand Prix 1964
Ulster Grand Prix Volgende race:
Ulster Grand Prix 1966
· · Sjabloon bewerken
1969:SPA · DUI · FRA · IOM · NED · BEL · DDR · TSL · FIN · ULS · NAT · ADR
1968:DUI · SPA · IOM · NED · BEL · DDR · TSL · FIN · ULS · NAT
1967:SPA · DUI · FRA · IOM · NED · BEL · DDR · TSL · FIN · ULS · NAT · CAN · JAP
1966:SPA · DUI · FRA · NED · BEL · DDR · TSL · FIN · ULS · IOM · NAT · JAP
1965:VST · DUI · SPA · FRA · IOM · NED · BEL · DDR · TSL · ULS · FIN · NAT · JAP
1964:VST · SPA · FRA · IOM · NED · BEL · DUI · DDR · ULS · FIN · NAT · JAP
1963:SPA · DUI · FRA · IOM · NED · BEL · ULS · DDR · FIN · NAT · ARG · JAP
1962:SPA · FRA · IOM · NED · BEL · DUI · ULS · DDR · NAT · FIN · ARG
1961:SPA · DUI · FRA · IOM · NED · BEL · DDR · ULS · NAT · ZWE · ARG
1960:FRA · IOM · NED · BEL · DUI · ULS · NAT
· · Sjabloon bewerken

1922 · 1923 · 1924 · 1925 · 1926 · 1927 · 1928 · 1929 · 1930 · 1931 · 1932 · 1933 · 1934 · 1935 · 1936 · 1937 · 1938 · 1939 · 1946 · 1947 · 1948 · 1949 · 1950 · 1951 · 1952 · 1953 · 1954 · 1955 · 1956 · 1957 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1968 · 1969 · 1970 · 1971 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991 · 1992 · 1993 · 1994 · 1995 · 1996 · 1997 · 1998 · 1999 · 2000 · 2001 · 2002 · 2003 · 2004 · 2005 · 2006 · 2007 · 2008 · 2009 · 2010 · 2011 · 2012 · 2013 · 2014 · 2015