Miyako Maki

Miyako Maki
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Volledige naam 牧 美也子
Geboren 29 juli 1935
Geboorteplaats Kobe
Land Vlag van Japan Japan
Beroep mangaka
Werk
Genre shojo, gekiga, josei
Onderscheidingen 1974: Japan Cartoonists Association Award
1975: Montreal International Comic Contest
1989: Shogakukan Manga-prijs
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

Miyako Maki (牧 美也子, Maki Miyako) (Kobe, 29 juli 1935) is een Japanse mangaka.

Maki maakte haar debuut in 1957 met Haha Koi Warutsu (母恋いワルツ). In de jaren 1960 hielp ze mee aan de uitbreiding van het shojo genre. Ze groeide uit tot een van de populairste shojo mangaka van haar generatie. Later werd ze pionier in manga voor volwassen vrouwen. Zo tekende ze gekiga en redikomi (een voorloper van het josei genre) vanaf het einde van de jaren 1960. Ze was de eerste vrouwelijke mangaka die werkzaam was in het gekiga genre.[1]

Maki was tot zijn overlijden getrouwd met mangaka Leiji Matsumoto. Het koppel huwde in 1961 en werkt sindsdien regelmatig samen.[1]

Naast strips is Maki ook bekend voor het ontwerpen van het prototype van de Licca-chan pop. Licca-chan is de Japanse tegenhanger van Barbie.[1]

In 1989 won Maki de Shogakukan Manga-prijs voor Genji Monogatari (源氏物語). Dit is een manga herwerking van Murasaki Shikibu's Genji monogatari.[2] Daarnaast won ze in 1974 de Japan Cartoonists Association Award met Himon no onna (緋紋の女) en in 1975 de Montreal International Comic Contest met Seiza no onna (星座の女).[1]

Bronnen, noten en/of referenties
  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Miyako Maki op de Franstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Miyako Maki op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

Bronnen

  1. ↑ a b c d Masami Toku, « Shojo Manga! Girls' Comics! : A Mirror of Girls' Dreams », Mechademia, Minnesota Universiteit, vol. 2, 2007.
  2. ↑ (ja) 小学館漫画賞：歴代受賞者. Shogakukan. Gearchiveerd op 18 januari 2010. Geraadpleegd op 12 februari 2009.

Literatuur

  • Masami Toku (uitgever), « Profile and Interview with Miyako Maki », in International Perspectives on Shojo and Shojo Manga : The Influence of Girl Culture, Routledge, 2015 (ISBN 978-1-31761-075-5), p. 168-174.
  • Stéphane Beaujean (vert. Aurélien Estager), « Miyako Maki : pionnière du manga », Kaboom, vol. 8, februari 2015.
  • Miyako Maki (vert. Miyako Slocombe, préf. Kosei Ono), Les femmes du zodiaque, vol. 2 : La fleur du requiem, Le Lézard noir, 2015 (ISBN 978-2-35348-070-8).
  • Masami Toku, « Shojo Manga! Girls' Comics! : A Mirror of Girls' Dreams », Mechademia, Minnesota Universiteit, vol. 2, 2007.
  • Xavier Hébert, « L'esthétique shojo, de l'illustration au manga : De l'origine des « grands yeux » aux mises en pages éclatées », Manga 10 000 images, Versailles, Éditions H, no 3 « Le manga au féminin : Articles, chroniques, entretiens et mangas », september 2010 (ISBN 978-2-9531781-4-2).
  • Yukari Fujimoto (vert. Matt Thorn), « Takahashi Macoto : The Origin of Shojo Manga Style », Mechademia, Minnesota Universiteit, vol. 7, 2012.
  • Deborah Shamoon, « The Formation of Postwar Shojo Manga, 1950–1969 », in Passionate Friendship : The Aesthetics of Girl's Culture in Japan, Hawaï Universiteit, 2012 (ISBN 978-0-82483-542-2).
  • Masafumi Monden, « Layers of the Ethereal : A Cultural Investigation of Beauty, Girlhood, and Ballet in Japanese shojo manga », Fashion Theory, vol. 18, nr. 3, 2014.
  • Kálovics Dalma, « The missing link of shojo manga history : the changes in 60s shojo manga as seen through the magazine Shūkan Margaret », 京都精華大学紀要, vol. 49, 15 april 2016.
  • Manami Okazaki, « Living doll : Licca-chan’s legacy lives on », The Japan Times, 8 juli 2017.