Lichtgevoelige ganglioncel

Doorsnede van het netvlies. Het licht komt van boven en gaat door de lagen van ganglioncellen voor het de staafjes (rods) en kegeltjes (cones) bereikt. In de jaren '90 is ontdekt dat sommige retinale ganglioncellen ook licht detecteren.

Lichtgevoelige ganglioncellen of intrinsiek fotosensitieve retinale ganglioncellen (ipRGC) vormen een speciale klasse van zenuwcellen die aanwezig zijn in het netvlies van zoogdieren. Ze werden ontdekt in de jaren 1990. Ze vormen een derde type lichtgevoelige cel, naast de bekende staafjes en kegeltjes.

De retinale ganglioncellen dienen vooral voor het verzamelen en doorgeven van de signalen die de staafjes en kegeltjes leveren. Slechts 1 tot 3% van deze cellen is lichtgevoelig. Vergeleken met de staafjes en kegeltjes reageren de lichtgevoelige ganglioncellen veel langzamer op licht. Ze lijken van geen of weinig belang voor het vormen van beelden, maar wel voor

het regelen van het circadiane ritme door via de tractus retinohypothalamicus informatie door te geven aan de hersenen
het regelen van de grootte van de pupil
de productie van melatonine door de pijnappelklier.

Zie ook

Lichtgevoelige cel

Bronnen

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Photosensitive ganglion cell op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
Corie Lok, Seeing Without Seeing. Nature 469:284–285, 2011. doi:10.1038/469284a

Geplaatst op:
03-02-2011

Dit artikel is een beginnetje over biologie. U wordt uitgenodigd om op bewerken te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen.