Jerney Kaagman

Jerney Kaagman
Jerney Kaagman tijdens een optreden van Earth & Fire voor Toppop in 1973
Algemene informatie
Volledige naam	Christina Henriette Kaagman
Geboren	9 juli 1947
Geboorteplaats	Den Haag
Land	Nederland
Werk
Jaren actief	1969 - heden
Genre(s)	Pop
Beroep	Zangeres Vakbondbestuurder Directrice
(en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) Last.fm-profiel (en) MusicBrainz-profiel
Actief geweest in Earth & Fire
Functie(s)	Zangeres
In deze formatie	1969 - 1983 1987 - 1990
Portaal    Muziek

Christina Henriette (Jerney) Kaagman (Den Haag, 9 juli 1947) is een Nederlandse zangeres, die bekend werd van de band Earth & Fire. Ze was verder onder meer voorzitter van Stichting Conamus (later Stichting Buma Cultuur geheten) en van de BV Pop, evenals jurylid van het televisieprogramma Idols.

Leven en werk

Kaagman volgde de middelbare meisjesschool aan het Voorburgse Huygenslyceum en was lid van het schoolkoor en van de schoolband The Rangers. Daarna volgde ze een secretaresseopleiding.

In september 1969 werd ze gevraagd als zangeres bij de Haagse popgroep Earth & Fire. Ondertussen deed ze mee aan het televisieprogramma Beat behind the dikes, waarin ze mee zong in de supergroep "Holland" die de eenmalige single Hans Brinker symphony (1971) uitbracht.

Met Earth & Fire bereikte Kaagman tweemaal kortstondig de hoogste positie in de Top 40 en de Top 30 en wel met Memories (1972) en Weekend (1979). Nadat de band in 1983 uit elkaar was gegaan, maakte ze twee solo albums. In 1987 maakte Earth & Fire een korte comeback.

Kaagman was vanaf 1987 voorzitter van de muzikantenvakbond BV Pop. In de jaren negentig werd ze PR-manager bij Radio Noordzee Nationaal en in 2000 werd ze directeur bij de stichting Conamus, inmiddels Stichting Buma Cultuur. Op 1 maart 2009 legde ze deze functie neer.^[1] Op 26 december 2008 maakte ze op Radio 1 bekend na haar vertrek via de politiek voor de muziekindustrie onder meer beleid te willen maken tegen het downloaden van illegaal op internet geplaatste muziek.

Van 2002 tot 2008 was Kaagman jurylid van het talentenjachtprogramma Idols.

Privé

Kaagman woonde sinds 1974 samen met Bert Ruiter, basgitarist bij Focus en Earth & Fire en producer.^[2] Hij overleed in 2022.

Op 17 oktober 2012 maakte Kaagman in een interview met Weekend bekend dat ze de ziekte van Parkinson heeft. Ze zei dat ze een voorbeeld wilde zijn voor anderen door openlijk uit te komen voor haar ziekte.^[3]

Erkenningen

• Tijdens haar afscheidsreceptie bij Buma Cultuur in maart 2009 werd Kaagman gedecoreerd als ridder in de Orde van Oranje-Nassau.^[4]
• Eind 2016 ontving zij de Hans Kosterman Prijs voor haar verdiensten op het gebied van auteursrechten van muzikanten.^[5]

Discografie

Albums

• 1984 - Made on earth
• 1987 - Run

Singles

• 1984 - "Allright, here I am"/"Willow tree"
• 1984 - "I will love you endlessly"/"Misery"
• 1984 - "My mystery man"/"Misery"
• 1985 - "I'll take it"/"Misery"
• 1986 - "Victim of the night"/"Theme from V.O.N."
• 1987 - "Running away from love"/"Dance to the music"
• 1988 - "Queen of hearts"/"You've got to believe"
• 1988 - "Don't say it"/"I don't wanna talk about it”

Varia

• Kaagman poseerde naakt in de Nederlandstalige Playboy van mei 1983.
• Op 1 juli 2021 vond er in het kader van de release van het door Rob de Nijs en Ernst Daniël Smid geschreven lied over hun strijd tegen de ziekte Parkinson een hereniging plaats tussen Kaagman en oud-Idols deelnemers Jim Bakkum en Jamai Loman.^[6]

Externe link

• Earth and Fire - De onofficiële Nederlandse fansite (ook Jerney Kaagman solo)

Publicatie

• Fred & Dick Hermsen: Earth and Fire - De biografie 1969-1983. Rijswijk, Eburon, 2006. ISBN 9789059721289

Zie de categorie Jerney Kaagman van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.