Ceolwulf I van Mercia

Groot-Brittannië aan het begin van de 9e eeuw.

Ceolwulf I van Mercia (? - 823) was de broer van de Merciaanse koning Coenwulf. Ceolwulf werd na diens dood in 821 tot koning van de Angelsaksische koninkrijken Mercia en Kent verheven.[1] Zijn heerschappij duurde slechts twee jaar.

Leven

Penny, gemunt in Rochester, van Ceolwulf I van Mercia.

Hij was mogelijk een hertog (dux) onder de regering van zijn broer Coenwulf.[2]

Tijdens zijn korte regeringsperiode zette hij de expansieve politiek van zijn voorganger tegenover de Welshe koninkrijken voort en bracht met de verovering van de vesting Deganwy in 822 het koninkrijk Powys kortstondig onder zijn controle.[3] Vanaf het begin van zijn heerschappij werd Ceolwulf met binnenlandse onenigheid en ontelbare conflicten geconfronteerd,[4] tegelijkertijd scheen hem de controle over Kent te ontglippen.[5] Ceolwulf werd in 823 - na 26 mei, want toen schonk hij nog land aan aartsbisschop Wulfred in ruil voor een gouden en zilveren beker[6] - door zijn opvolger, een zekere Beornwulf, afgezet.[7]

Zijn dochter Ælfflæd trouwde met Wigmund,[8] de zoon van Wiglaf, een opvolger van Ceolwulf afkomstig uit een andere linie die tussen 827 en 839 regeerde. Dit huwelijk was mogelijk een manier voor Wigmund om zijn legitimiteit te verhogen. Het paar had een zoon, Wigstan van Mercia, die het koningschap zou weigeren en koos voor een religieus leven (hij werd na zijn dood heilig verklaard).

Noten

  1. ↑ Angelsaksische kroniek ADEG s.a. 819, BC s.a. <819>, F s.a. 822, Æthelweard, Chronicon III 3 (= A. Campbell (ed. trad.), The Chronicle of Æthelweard, Londen, 1962, p. 28).
  2. ↑ Angelsaksische charters S 175, S 176, S 177 (verwant van Coenwulf). Gearchiveerd op 11 augustus 2018.
  3. ↑ Annales Cambriae s.a. 822. J. Campbell (ed.), The Anglo-Saxons, Londen, 1982, p. 101, B. Yorke, Kings and Kingdoms of Early Anglo-Saxon England, Londen - New York, 2002, p. 122.
  4. ↑ Angelsaksische charters S 1435.
  5. ↑ D.P. Kirby, The Earliest English Kings, Londen, 1991, p. 155.
  6. ↑ Angelsaksische charters S 187. Gearchiveerd op 23 april 2019.
  7. ↑ Angelsaksische kroniek s.a. 821.F.M. Stenton, Anglo-Saxon England, Oxford, 1971, p. 231.
  8. ↑ Willem van Malmesbury, Gesta Pontificum Anglorum IV 161.1. Vgl. Ibidem, Gesta Regum Anglorum II 212 (= p. 364).

Bronvermelding

  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Ceolwulf I. von Mercien op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

Literatuur

Bronnen

  • Angelsaksische charters S 136, S 175, S 176, S 177, 186, S 187, S 1432, S 1435 (= P.H. Sawyer (ed.), Anglo-Saxon Charters: An Annotated List and Bibliography, Londen, 1968. ISBN 0-901050-18-0)
  • Angelsaksische kroniek s.a. 819, 822 (= J. Bately (ed.), The Anglo-Saxon Chronicle: MS A v. 3, Rochester, 1986. ISBN 0-85991-103-9)
  • Annales Cambriae s.a. 822.
  • Æthelweard, Chronicon III 3 (= A. Campbell (ed. trad.), The Chronicle of Æthelweard, Londen, 1962, p. 28).
  • Willem van Malmesbury, Gesta Pontificum Anglorum IV 161.1. Vgl. Ibidem, Gesta Regum Anglorum II 212 (= p. 364).

Secundaire bronnen

  • J. Campbell (ed.), The Anglo-Saxons, Londen, 1982. ISBN 0-7148-2149-7.
  • D.P. Kirby, The Earliest English Kings, Londen, 1991. ISBN 0-0444-5691-3.
  • F.M. Stenton, Anglo-Saxon England, Oxford, 1971. ISBN 0-1928-0139-2.
  • B. Yorke, Kings and Kingdoms of Early Anglo-Saxon England, Londen - New York, 2002. ISBN 978-0-415-16639-3. PDF (6,2 MB)