Riemannen gainazal
Matematikan, batez ere analisi konplexuan, Riemann-en gainazal bat konektatutako dimentsio bakarreko aldaera konplexu bat da. Azalera horiek Bernhard Riemannek aztertu zituen lehen aldiz, eta hari zor diote izena. Riemann-en azalerak plano konplexuaren bertsio deformatutzat har daitezke: toki bakoitzean, puntu bakoitzetik gertu, plano konplexuko partzelen antzekoak dira, baina topologia orokorra oso desberdina izan daiteke. Adibidez, esfera baten, toroide baten edo elkarri itsatsitako xafla batzuen itxura har dezakete.[1]
Riemann-en gainazalen interes nagusia haien artean funtzio holomorfoak defini daitezkeela da. Riemann-en azalerak, gaur egun, agertoki naturaltzat hartzen dira funtzio horien portaera orokorra aztertzeko, bereziki funtzio multibaluatuak, hala nola erro karratua eta beste funtzio aljebraiko batzuk, edo logaritmoa.
Erreferentziak
- ↑ (Ingelesez) Weisstein, Eric W.. «Riemann Surface» mathworld.wolfram.com (Noiz kontsultatua: 2022-12-23).
Kanpo estekak
| Autoritate kontrola |
|---|
Datuak: Q753035
Multimedia: Complex algebraic curves and Riemann surfaces / Q753035
